Masteria lewisi

	Masteria lewisi
	(Chickering, 1965)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	Dipluridae
Podrodzina	Masteriinae
Rodzaj	Masteria
Gatunek	Masteria lewisi
Synonimy
	Accola lewisi Chickering, 1965;
	Accola lewisi Chickering, 1965;

Masteria lewisi – gatunek pająka z rodziny Dipluridae i podrodziny Masteriinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1965 roku przez Arthura Mertona Chickeringa pod nazwą Accola lewisi^[1]^[2]. Jako lokalizację typową wskazano Red Hills Road w regionie Saint Catherine na Jamajce^[1]^[3]. Do rodzaju Masteria omawiany gatunek przeniesiony został w 1979 roku przez Roberta Ravena^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pająk o ciele długości od 3,1 do 3,4 mm. Karapaks jest u samca żółtawy, a u samicy pomarańczowy. Sześcioro oczu rozmieszczonych jest dwóch szeregach; zanikowi uległa para przednio-środkowa. Oczy pary tylno-środkowej leżą nieco bardziej z przodu niż pary tylno-bocznej. Szczękoczułki mają 12 ząbków na przedniej krawędzi bruzdy i 7 lub 8 mniejszych ząbków w nasadowo-środkowej części bruzdy. Sternum i odnóża są białawe. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Odnóża pierwszej pary samca mają golenie z pierwszym wyrostkiem prolateralnym rozwiniętym w formie silnej, stożkowatej ostrogi, drugim wyrostkiem prolateralnym w formie silnego kolca o lekko wystającej podstawie, a trzecim wyrostkiem prolateralnym w formie dwóch kolców. Nadstopia pierwszej pary samca mają spłaszczony kolec nasadowy oraz wgłębienie nasadowe. Opistosoma (odwłok) u obu płci jest biaława. Genitalia samicy zawierają dwie spermateki, każda z dwoma podobnej wielkości płatami i kulistawym wierzchołkiem. Nogogłaszczki samca mają od dwa razy dłuższą od cymbium goleń pozbawioną z czterema lub pięcioma kolcami pośrodku, tak długie jak szerokie cymbium z czterema kolcami szczytowymi oraz gruszkowaty bulbus z trzykrotnie krótszym od tegulum embolusem i małym wyrostkiem przed jego nasadą^[3].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek neotropikalny, karaibski, endemiczny dla południowej Jamajki^[3]^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Arthur M. Chickering. Two new species of the genus Accola (Araneae, Dipluridae). „Psyche, Cambridge”. 71 (4), s. 174-180, 1965. DOI: 10.1155/1964/37854.
↑ ^a ^b Gen. Masteria L. Koch, 1873. [w:] World Spider Catalog Version 24.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2023-09-22].
↑ ^a ^b ^c Victor Passanha, Antonio D. Brescovit. On the Neotropical spider subfamily Masteriinae (Araneae, Dipluridae). „Zootaxa”. 4463 (1), s. 1-73, 2018. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4463.1.1. ISSN 1175-5326.
↑ Rober J. Raven. Systematics of the mygalomorph spider genus Masteria (Masteriinae: Dipluridae: Arachnida). „Australian Journal of Zoology”. 27 (4), s. 623-636, 1979. DOI: 10.1071/ZO9790623.

[Chickering-1] Arthur M. Chickering. Two new species of the genus Accola (Araneae, Dipluridae). „Psyche, Cambridge”. 71 (4), s. 174-180, 1965. DOI: 10.1155/1964/37854.

[wsc-2] Gen. Masteria L. Koch, 1873. [w:] World Spider Catalog Version 24.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2023-09-22].

[pb-3] Victor Passanha, Antonio D. Brescovit. On the Neotropical spider subfamily Masteriinae (Araneae, Dipluridae). „Zootaxa”. 4463 (1), s. 1-73, 2018. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4463.1.1. ISSN 1175-5326.

[Raven-4] Rober J. Raven. Systematics of the mygalomorph spider genus Masteria (Masteriinae: Dipluridae: Arachnida). „Australian Journal of Zoology”. 27 (4), s. 623-636, 1979. DOI: 10.1071/ZO9790623.

[1]

[2]

[3]

[4]