Masteria petrunkevitchi
| Masteria petrunkevitchi | |||
| (Chickering, 1965) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Masteria petrunkevitchi | ||
| Synonimy | |||
| |||
Masteria petrunkevitchi – gatunek pająka z rodziny Dipluridae i podrodziny Masteriinae. Występuje endemicznie na Portoryko.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1965 roku przez Arthura Mertona Chickeringa pod nazwą Accola petrunkevitchi[1][2]. Jako lokalizację typową wskazano Mayagüez na Portoryko[3]. Epitet gatunkowy nadano na cześć Aleksandra Pietrunkiewicza, który samicę tego gatunku błędnie zidentyfikował w 1929 roku jako Accola spinosa[1][4]. Do rodzaju Masteria omawiany gatunek przeniesiony został w 1979 roku przez Roberta Ravena[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Pająk o ciele długości od 3 do 3,9 mm. Karapaks jest u samca żółty, a u samicy jasnobrązowy. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest dwóch szeregach. Oczy pary tylno-środkowej leżą nieco bardziej z przodu niż pary tylno-bocznej. Szczękoczułki mają 11 ząbków na przedniej krawędzi bruzdy i 12 mniejszych ząbków w nasadowo-środkowej części bruzdy. Sternum u samca jest białawe, a u samicy jasnobrązowe. Odnóża samca są żółte, a samicy jasnobrązowe. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Odnóża pierwszej pary samca mają golenie bez pierwszego wyrostka prolateralnego oraz z zaopatrzonym w silny kolec szczytowy drugim wyrostkiem prolateralnym i z zaopatrzonym w pęknięty kolec szczytowy trzecim wyrostkiem prolateralnym. Nadstopia pierwszej pary samca mają spłaszczony kolec nasadowy oraz wgłębienie nasadowe. Opistosoma (odwłok) u samca jest z wierzchu biaława, a od spodu żółta, u samicy zaś cała jasnobrązowa. Genitalia samicy zawierają dwie jednopłatowe, krótkie, kulistawe spermateki z gęstym nasadowym regionem gruczołowym, dalej rozstawione niż u M. manauara i M. sabrinae. Nogogłaszczki samca mają od dwóch do trzech razy większą od cymbium goleń z szeregiem kolców brzusznych i grupą 15 kolców nasadowych, dłuższe niż szerokie cymbium z czterema kolcami szczytowymi oraz wydłużony bulbus z krótkim tegulum i półtorakrotnie od niego dłuższym, delikatnie zakrzywionym embolusem[3].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek neotropikalny, karaibski, endemiczny dla Portoryko w archipelagu Wielkich Antyli[3][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Arthur M. Chickering. Two new species of the genus Accola (Araneae, Dipluridae). „Psyche, Cambridge”. 71 (4), s. 174-180, 1965. DOI: 10.1155/1964/37854.
- ↑ a b Gen. Masteria L. Koch, 1873. [w:] World Spider Catalog Version 24.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2023-09-22].
- ↑ a b c Victor Passanha, Antonio D. Brescovit. On the Neotropical spider subfamily Masteriinae (Araneae, Dipluridae). „Zootaxa”. 4463 (1), s. 1-73, 2018. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4463.1.1. ISSN 1175-5326.
- ↑ Alexandr I. Petrunkevitch. The spiders of Porto Rico. „Transactions of the Connecticut Academy of Arts and Sciences”. 30, s. 1-158, 1929.
- ↑ Rober J. Raven. Systematics of the mygalomorph spider genus Masteria (Masteriinae: Dipluridae: Arachnida). „Australian Journal of Zoology”. 27 (4), s. 623-636, 1979. DOI: 10.1071/ZO9790623.