Przejdź do zawartości

Maximilián Ujtelky

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maximilián Ujtelky
Ilustracja
Ujtelky vs Nona Gaprindaszwili
Data urodzenia

20 kwietnia 1915

Data śmierci

12 grudnia 1979

Obywatelstwo

Czechosłowacja
Słowacja

Tytuł szachowy

mistrz międzynarodowy (1961)

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
e7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
b3 – Biały pionek
d3 – Biały pionek
e3 – Biały pionek
g3 – Biały pionek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały goniec
c2 – Biały pionek
d2 – Biały skoczek
e2 – Biały skoczek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały goniec
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Wyjściowa pozycja białych figur
w systemie Ujtelky'ego A00

Maximilián Ujtelky (ur. 20 kwietnia 1915, zm. 12 grudnia 1979)[1]słowacki szachista, mistrz międzynarodowy od 1961 roku. Był w prostej linii potomkiem węgierskiego kompozytora Franciszka Liszta.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

Wielokrotnie uczestniczył w finałach indywidualnych mistrzostw Czechosłowacji zdobywając trzy medale: srebrny (1960, Ostrawa, po przegraniu barażu o tytuł mistrza kraju z Jiřím Fichtlem) oraz dwa brązowe (1948 i 1959, oba w Bratysławie)[2]. W latach 50. i 60. należał do szerokiej czołówki czechosłowackich szachistów, trzykrotnie (1954, 1960, 1966) uczestnicząc w szachowych olimpiadach oraz dwukrotnie w drużynowych mistrzostwach Europy, na których w roku 1957 zdobył wraz z zespołem brązowy medal[3].

Wystąpił w wielu międzynarodowych turniejach, sukcesy odnosząc m.in. w Mariańskich Łaźniach (1959, dz. III m. wraz z Juliusem Kozmą, za Lwem Poługajewskim i Laszlo Szabo), Balatonfüred (1959, memoriał Lajosa Asztalosa, dz. III m. wraz z Lajosem Portischem i Istvanem Bilkiem, za Ratmirem Chołmowem i Wolfgangiem Uhlmannem), Polanicy-Zdroju (1965, memoriał Akiby Rubinsteina, IV m. za Jewgienijem Wasiukowem, Peterem Dely i Milanem Matuloviciem), Reggio Emilia (1965/66, II m. za Bruno Parmą), Wijk aan Zee (1968, IV m. za m.in. Zbigniewem Dodą) oraz w Zamardi (1978, dz. III wraz z Jackiem Bielczykiem, za Ferencem Portischem i Güntherem Möhringiem).

Według systemu Chessmetrics, najwyższy ranking osiągnął w styczniu 1960 r., z wynikiem 2595 punktów zajmował wówczas 58. miejsce na świecie[4].

Poza sukcesami turniejowych uznanie zyskał również jako szachowy teoretyk. Był m.in. autorem oryginalnego systemu, nazwanego jego nazwiskiem, w którym białe wykonują posunięcia zależnie od gry czarnych (docelową konfigurację ich figur ilustruje diagram). W dalszej grze będą starały się one przeforsować – w zależności od poczynań przeciwnika – posunięcie d3-d4 lub e3-e4.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]