Megachiroptera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Megachiroptera[1]
Dobson, 1875
Ilustracja
Rudawka
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

Megachiroptera

Megachiroptera – podrząd dużych, głównie owocożernych nietoperzy. Występują głównie w tropikalnej strefie Afryki i Azji, a także w Australii i na wielu wyspach oceanicznych. Charakteryzuje je swobodny drugi palec dłoni, zwykle z zachowanymi paliczkami i pazurem. Mają proste uszy, bez koziołka, oraz stosunkowo duże oczy. Ich pysk jest zwykle wydłużony, zaopatrzony w tępe, luźno ustawione, uproszczone zęby[2].

W zapisie kopalnym znane są z oligocenu[2]. Są aktywne w nocy, dzień spędzają zawieszone pod gałęziami. Większość żywi się owocami[2], a niektóre również kwiatami[3]. Wtórnie nie posługują się echolokacją[3], z wyjątkiem żyjących w jaskiniach gatunków z rodzaju Rousettus[2].

Do Megachiroptera zaliczana jest tylko jedna rodzina:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Megachiroptera, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1971.
  3. a b Nancy B. Simmons. "Jak uskrzydlały się ssaki". „Świat Nauki”. 1 (209), s. 50-57. Warszawa: Prószyński Media. ISSN 0867-6380.