Osiękla kępkowa
 Skupiska owocników na pniu drzewa | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
osiękla kępkowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Merismodes fasciculata (Schwein.) Donk Lilloa 22: 345 (1951) [1949] Basionym: | |
Osiękla kępkowa (Merismodes fasciculata (Schwein.) Donk) – gatunek podstawczaków z rodziny Niaceae[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Merismodes, Niaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1832 r. jako Cantharellus fasciculatus przez L.D. von Schweinitza. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1951 Marinus Anton Donk, przenosząc go do rodzaju Merismodes[1].
- Cantharellus fasciculatus Schwein. 1832
- Chaetocypha fasciculata (Schwein.) Kuntze 1891)
- Cyphella anomala subsp. confusa (Bres.) Bourdot & Galzin 1928
- Cyphella confusa (Bres.) Bourdot & Galzin 1928
- Cyphellopsis confusa (Bres.) D.A. Reid 1964
- Lachnella fasciculata (Schwein.) Locq. 1952
- Merismodes fasciculata (Schwein.) Earle 1909
- Merismodes fasciculata var. caroliniensis W.B. Cooke 1961
- Merismodes fasciculata (Schwein.) Earle 1909 var. fasciculata
- Merismodes fasciculata var. occidentalis W.B. Cooke 1961
- Merismodes fasciculata var. oregona W.B. Cooke 1961
- Merismodes fasciculata var. quercina W.B. Cooke 1961
- Merulius fasciculatus (Schwein.) Kuntze 1891
- Solenia confusa Bres. 1903
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Tworzy zazwyczaj gęste skupiska bardzo drobnych owocników. Pojedynczy owocnik ma szerokość około 0,5 i wysokość 1 mm. Składa się z miseczki i trzonu, przy czym trzon jest krótszy od miseczki. Młode owocniki są zamknięte i w górnej części szarobeżowo owłosione, starsze otwierają się otworem na szczycie przyjmując kształt miseczki o gładkiej wewnętrznej powierzchni[4].
Zarodniki cylindryczne, gładkie, 7,5–11 × 2–3 μm[4].
Występuje na obumarłych pniach i konarach drzew, wyrastając bezpośrednio na drewnie[4].
W Polsce rozprzestrzenienie osiękli kępkowej nie jest znane. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano jedno tylko stanowisko i to już historyczne (na brzozie brodawkowatej, Międzyrzec Podlaski, 1902 r.)[5]
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Bardzo podobna jest osiękla nierówna (Cyphellopsis anomala), a także niektóre inne gatunki z rodzaju Cyphellopsis i Merismodes. Trochę pomocny może być sposób wyrastania owocników: osiękla kępkowa zwykle tworzy okrągłe kępki, a osiękla nierówna raczej podłużne pasma. Pewne rozróżnienie tych gatunków i innych z rodzajów Merismodes wymaga jednak badań mikroskopowych, zwłaszcza porównania zarodników[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c P.M. Kirk: Index Fungorum. [dostęp 2018-12-05]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-12-05]. (ang.).
- ↑ Władysław Wojewoda: Checklist of Polish larger Basidiomycetes. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 691. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica, Nordsvamp, Copenhagen, 2008
- ↑ Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Cyphellopis anomala czy Merismodes fastigiata?. [dostęp 2015-09-23].