Metoda Dobrego Startu

Ten artykuł należy dopracować:

od 2019-08 → dodać wiarygodne źródła medyczne w postaci przypisów (informacje medyczne muszą być poparte dowodami naukowymi),
od 2019-08 → sformatować tekst (pomoc: podział na sekcje, tabele, wzory),
od 2019-08 → poszerzyć o istotne informacje,
od 2015-01 → zweryfikować treść i dodać przypisy.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Metoda Dobrego Startu - jest to metoda której celem jest wspomaganie rozwoju psychoruchowego dzieci, służy do aktywizowania rozwoju funkcji psychomotorycznych i ich integracji oraz korygowania zaburzeń tego rozwoju, co stwarza warunki prawidłowego procesu uczenia się. Ma ona na celu wspieranie rozwoju dziecka poprzez rehabilitację psychomotoryczną i edukację z zastosowaniem polisensorycznego uczenia się. Stosuje się ją w przedszkolach i w edukacji wczesnoszkolnej. W Polsce jako pierwsza rozpowszechniła ją Marta Bogdanowicz.

Geneza Metody Dobrego Startu - pierwowzorem MDS była metoda Le Bon Depart (autorka: Thea Bugnet-van der Voort, z pochodzenia Holenderka)

Założenia tej metody to :

wielozmysłowe uczenie się,
wykonywanie ruchów zharmonizowanych w czasie i przestrzeni.

Techniki:

wystukiwanie rytmu na wałeczkach z piaskiem,
rysowanie figur geometrycznych w rytm śpiewanej piosenki,

Geneza Metody Dobrego Startu w Polsce:

W Polsce Metoda ta pojawiła się w latach 60. Dotarła za pośrednictwem lekarzy wizytujących ośrodki neuropsychiatrii dziecięcej we Francji. Pierwsze wzmianki na temat tej metody w Polskim piśmiennictwie naukowym można znaleźć w artykułach: J. Sochańskiej, B. Zakrzewskiej, J. Markiewicz.

1968 - zapoznanie z ogólnymi założeniami metody (z powodu braku dostępu do oryginalnych materiałów, rozpoczęła pracę nad rozwijaniem własnej wersji metody).
1969-1979 - prowadzenie zajęć w przedszkolach

Ważne w MDS jest zaangażowanie wszystkich funkcji:

spostrzeżeniowych

-wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinestetycznych

językowych

-fonologicznych, syntaktyczno-morfologicznych, semantycznych

ruchowych

-motoryki dużej i małej, równowaga

integracji motoryczno- sensorycznej (współdziałania między funkcjami)

Trzy funkcje ćwiczeń MDS i trzy aspekty ćwiczeń MDS

1.Aspekt wzrokowy (literki, znaki wystukiwane przez młodsze dzieci, cyfry, figury geometryczne, lokalizacja w przestrzeni)

2.Słuchowy (np.: piosenka, wierszyki, słowa, zdania)

3.Aspekt ruchowy (odtwarzanie wzorów graficznych: figur geometrycznych, literek, cyfr)

4.Integracja

Cele MDS

wspomaganie rozwoju (optymalizacja rozwoju, profilaktyka)
diagnozowanie zaburzeń rozwoju (diagnoza)
korekcja zaburzeń (wyrównywanie i terapia)
wczesna edukacja (nauka rysowania, liter)

Zastosowanie MDS:

przedszkola masowe, integracyjne, specjalne, włączające
klasy I-III w szkole masowej, specjalnej
ośrodki szkolno-wychowawcze dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie z wadą słuchu