Mewa pręgosterna
Larus belcheri[1] | |
Vigors, 1829 | |
Osobnik dorosły w szacie godowej | |
Osobnik dorosły w szacie spoczynkowej | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
mewa pręgosterna |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
Zasięg występowania | |
występuje przez cały rok poza sezonem lęgowym |
Mewa pręgosterna[3] (Larus belcheri) – gatunek dużego ptaka z rodziny mewowatych (Laridae). Występuje u wybrzeży zachodniej Ameryki Południowej. Nie jest zagrożona wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[4].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Występuje u wybrzeży zachodniej Ameryki Południowej, w Chile, Ekwadorze i Peru[5][4]. Nie wędruje, okazjonalnie zalatuje na północ np. do Panamy[6][7].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Dużej wielkości ptak osiągający długość do 52 cm, rozpiętość skrzydeł do 121 cm[5][8]. Pokrojem i upierzeniem podobna do blisko spokrewnionej mewy południowej, lecz jest przede wszystkim mniejsza[8]. Ptak młodociany mewy południowej ma głowę podobnego koloru co ciało, natomiast młody osobnik mewy pręgosternej ma głowę ciemną[8].
Głowa, szyja i spodnia część ciała w szacie godowej białe[5][9]. Plecy i skrzydła ciemne[5][9]. Na dziobie czarna przepaska oraz czerwona plamka[5]. W locie widoczna jest czarna końcówka ogona[5][9]. Żółte nogi[5]. Brak dymorfizmu płciowego[5]. W szacie spoczynkowej czarna głowa[5]. U młodych ptaków na brunatnych skrzydłach ciemniejsze przepasania oraz brunatna głowa[5].
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Mewy pręgosterne żyją na otwartym oceanie, w zatokach, dopływach rzek[9][2]. Są uzależnione od prądu Humboldta i efektu El Niño, choć wolą przebywać blisko brzegu[5][9].
Gatunek wszystkożerny, preferuje padlinę, ryby, mięczaki i skorupiaki, chętnie też kradną pisklęta innych ptaków morskich oraz odpady[5][7]. Wyrywają także pożywienie innym ptakom[7].
Ptaki te preferują gniazdować samotnie, na plażach i w zatokach często gniazduje do 100 par[5]. Jedynym wyjątkiem jest kolonia na wyspie San Gallán, licząca tysiące osobników[5]. Gniazdo to płytki dołek w glebie, wyścielony mchem lub innym materiałem roślinnym, w którym samica składa od 1 do 3 oliwkowych jaj z brązowym plamkowaniem[5]. Oboje rodzice opiekują się wylęgiem[7].
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę pręgosterną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)[2][6]. Liczebność światowej populacji, według szacunków, mieści się w przedziale 1000 – 10 000 osobników, a jej trend uznaje się za rosnący[6][2]. Wcześniej gatunkowi zagrażali ludzie, którzy zbierali odchody ptaków jako nawóz dla roślin, znany jako guano, przez co niepotrzebnie płoszono ptaki[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Larus belcheri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Larus belcheri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2021-07-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-10-05].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Mewy wysp, [w:] David Alderton , Encyklopedia ptaków świata, Peter Barrett, Dragon, 2020, s. 51, ISBN 978-83-8172-650-4 .
- ↑ a b c Species factsheet: Larus belcheri. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
- ↑ a b c d Belcher's Gull – Larus belcheri Information and photos. South Dakota Birds and Birding. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
- ↑ a b c Belcher’s Gull (Larus belcheri). Peru Aves. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
- ↑ a b c d e Belcher's gull. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).