Przejdź do zawartości

Michał Janiszewski (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Janiszewski
Data i miejsce urodzenia

26 września 1954
Łochów

Data śmierci

14 stycznia 2025

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

polityk

Stanowisko

poseł na Sejm I i III kadencji (1991–1993, 1997–2001), przewodniczący KPN-Ojczyzna (2000–2001)

Partia

KPN, KPN-OP/KPN-Ojczyzna, ARS, APP/PPP, Wspólnota

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Michał Janiszewski (ur. 26 września 1954 w Łochowie, zm. 14 stycznia 2025[1]) – polski polityk, poseł na Sejm I i III kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Technikum Budowlane w Warszawie, a następnie studia pedagogiczne. Pracował w przedsiębiorstwie maszynowym w Warszawie, na początku lat 80. dołączył do „Solidarności”. W stanie wojennym zajmował się dystrybucją wydawnictw podziemnych. W lutym 1982 został zatrzymany i następnie tymczasowo aresztowany, zwolniono go w maju tegoż roku. Za prowadzoną działalność opozycyjną został skazany na karę 1 roku i 6 miesięcy z warunkowym zawieszeniem jej wykonania; ostatecznie w 1983 kara została darowana na mocy amnestii[1]. Kontynuował kolportaż pism drugiego obiegu. W październiku 1985 ponownie tymczasowo aresztowany, ostatecznie zwolniony w sierpniu 1986 w związku z amnestią[1].

W 1991 uzyskał po raz pierwszy mandat poselski z ramienia Konfederacji Polski Niepodległej, który wykonywał do 1993. Od 1992 do 1996 był członkiem komitetu doradczego przy MSW. W latach 1994–1998 zasiadał w Radzie m.st. Warszawy[1].

KPN opuścił w 1996, przechodząc do utworzonej przez Adama Słomkę KPN-OP. W 1997 z listy AWS wybrano go na posła III kadencji, z klubu parlamentarnego tego ugrupowania odszedł już w 1998, współtworząc koło KPN-OP, przemianowane potem na KPN-Ojczyzna (w 1999 zmiany nazwy dokonała także partia). 28 maja 2000 został przewodniczącym tego ugrupowania.

W 2001 działał w Alternatywie Ruchu Społecznym, z ramienia którego bez powodzenia w 2001 ubiegał się o poselską reelekcję. Od tego samego roku należał przez kilkanaście lat do liderów Polskiej Partii Pracy (m.in. pełniąc funkcję jej sekretarza generalnego), z której list bezskutecznie kandydował w kolejnych wyborach (do Parlamentu Europejskiego w 2004 oraz do Sejmu w 2005 i 2007). Był potem jednym z liderów partii Wspólnota (kierowanej przez Andrzeja Anusza, istniejącej w latach 2014–2019).

Pochowany 22 stycznia 2025 na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Oficerskim (2014)[2] i Komandorskim (2021)[3] Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]