Michaił Marczuk

Michaił Marczuk

Михаил Марчук

Data i miejsce urodzenia	1891 Orasz, gubernia grodzieńska
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1938 Kommunarka
I sekretarz Biura Organizacyjnego KC WKP(b) na Kraj Krasnodarski
Okres	od listopad 1937 do maj 1938
Przynależność polityczna	Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)
Odznaczenia

Michaił Iwanowicz Marczuk (ros. Михаил Иванович Марчук, ur. 1891 we wsi Orasz w guberni grodzieńskiej, zm. 29 lipca 1938 w Kommunarce) – radziecki działacz partyjny.

Życiorys

Był Białorusinem. W 1918 kierował gminnym oddziałem finansowym w guberni tambowskiej, później służył w Armii Czerwonej, w 1919 został członkiem RKP(b) i kierownikiem wydziału organizacyjnego jednego z powiatowych komitetów partyjnych w guberni tambowskiej i później sekretarzem odpowiedzialnym Komitetu Powiatowego RKP(b) w Jełat´mie. Od 1923 do 31 grudnia 1924 był naczelnikiem gubernialnego oddziału GPU w Riazaniu, później sekretarzem odpowiedzialnym Komitetu Powiatowego WKP(b) w Sasowie, następnie zastępcą przewodniczącego gubernialnej/okręgowej komisji kontrolnej WKP(b) w Riazaniu. Od 1930 do 1932 studiował w Komunistycznym Uniwersytecie im. Swierdłowa, po czym został pomocnikiem sekretarza Zakaukaskiego Komitetu Krajowego WKP(b), a później instruktorem Komitetu Miejskiego WKP(b) w Moskwie, od maja 1935 do sierpnia 1937 był I sekretarzem Dmitrowskiego Komitetu Rejonowego WKP(b) w Moskwie i jednocześnie sekretarzem komitetu WKP(b) budowy kanału Moskwa-Wołga. Od sierpnia do października 1937 był przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Iwanowskiej Rady Obwodowej, potem II sekretarzem i od listopada 1937 do maja 1938 I sekretarzem Biura Organizacyjnego KC WKP(b) na Kraj Krasnodarski. Był odznaczony Orderem Lenina (14 lipca 1937).

6 maja 1938 został aresztowany, a 29 lipca 1938 skazany na śmierć przez Wojskowe Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR pod zarzutem szpiegostwa i rozstrzelany. 19 października 1956 został pośmiertnie zrehabilitowany.