Michaił Szkabardnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Szkabardnia
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1930
stanica Tyflisskaja

minister budowy przyrządów, środków automatyzacji i systemów kierowania ZSRR
Okres

od 10 września 1980
do 27 czerwca 1989

Przynależność polityczna

KPZR

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Państwowa ZSRR
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Michaił Siergiejewicz Szkabardnia (ros. Михаил Сергеевич Шкабардня, ur. 18 lipca 1930 w stanicy Tyflisskaja w rejonie tyflisskim w Kraju Północnokaukaskim, obecnie Kraj Krasnodarski) – radziecki polityk, Bohater Pracy Socjalistycznej (1990).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w rodzinie kozackiej, w latach 1949–1954 studiował w Nowoczerkaskim Instytucie Politechnicznym, po czym został inżynierem elektrykiem. Od 1954 pracował w fabryce przyrządów elektromierniczych kolejno jako inżynier, szef biura technologicznego, szef laboratorium technologicznego, szef specjalistycznego biura konstruktorskiego i główny inżynier fabryki. Od 1960 w KPZR, w 1968 przeszedł do pracy w centralnym aparacie Ministerstwa Budowy Przyborów, Środków Automatyzacji i Systemów Kierowania ZSRR, w latach 1968–1971 był głównym inżynierem - zastępcą szefa Głównego Zarządu Produkcji Przyrządów Elektromierniczych i Środków Telemechaniki tego ministerstwa. Następnie główny inżynier – zastępca szefa i szef Wszechzwiązkowego Państwowego Przemysłowego Zjednoczenia Gospodarczego ds. produkcji przyrządów elektromierniczych, 1974–1976 szef Zarządu Technicznego, a 1976–1979 Zarządu Naukowo-Technicznego Ministerstwa Budowy Przyborów, Środków Automatyzacji i Systemów Kierowania ZSRR. Od 1979 zastępca ministra, a od 10 września 1980 do 27 czerwca 1989 minister budowy przyrządów, środków automatyzacji i systemów kierowania ZSRR, od 17 lipca 1989 do 26 grudnia 1990 zarządzający sprawami Rady Ministrów ZSRR, następnie na emeryturze. Od 1980 doktor nauk technicznych, a od 1986 profesor. Od 1981 zastępca członka, a w latach 1986–1990 członek KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 10 i 11 kadencji.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]