Michał Konopiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Konopiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1855
Tarnów

Data i miejsce śmierci

23 kwietnia 1928
Kraków

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Narodowość

polska

Michał Konopiński (ur. 11 sierpnia 1855 w Tarnowie, zm. 23 kwietnia 1928 w Krakowie) – polski dziennikarz, publicysta, radny Krakowa.

Nagrobek Michała Konopińskiego

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 sierpnia 1855 w Tarnowie jako syn Szymona i Marianny z domu Kowalskiej[1][2][3]. W 1874 ukończył gimnazjum w Tarnowie[1]. Studiował literaturę i historię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, został historykiem z krakowskiej szkoły historycznej, uczniem Józefa Szujskiego[4]. [1]. Początkowo pracował w zawodzie na nauczycielskim: C. K. Gimnazjum św. Anny w Krakowie, jako zastępca nauczyciela w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie oraz na początku lat 80. przez cztery lata w C. K. V Gimnazjum Państwowym we Lwowie (tzw. „bernardyńskie”)[5][4][1].

Zainteresował się jedna bliżej dziennikarstwem i tej dziedzinie poświęcił swoje życie zarówno zawodowe jak i prywatne[1]. Był współpracownikiem redakcji „Kurjera Lwowskiego”, redagowanego przez Rewakowicza[1]. We wrześniu 1888 przeniósł się do Krakowa, sprowadzony przez Tadeusza Romanowicza (także pracował w „Kurjerze Lwowskim”), 15 listopada 1888 zostając współpracownikiem „Nowej Reformy” (czasopisma o charakterze demokratycznym), zaś od 1889 do końca życia był redaktorem odpowiedzialnym tej gazety[6][1][7]. Równocześnie od 1889 był sekretarzem redakcji, a od 1894 był także redaktorem naczelnym[1]. Wydawał także „Wiadomości Krakowskie[8]. Był dziennikarzem i publicystą[7]. Posługiwał się pseudonimami „Mydlarz” oraz „Pesymista”[9]

Pełnił funkcję wiceprezesa Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów we Lwowie[7]. W 1907 został wybrany prezesem oddziału Towarzystwa Dziennikarzy Polskich w Krakowie[1]. Należał do Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich, w 1927 jako historycznie pierwszy otrzymał tytuł członka honorowego tego stowarzyszenia[1][7]. Od 1905 sprawował mandat radnego rady miejskiej w Krakowie (wybrany z Koła Inteligencji) i w tym charakterze w listopadzie 1907 został wybrany delegatem do Galicyjskiej Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie[4][1][7][2].

Zmarł po długiej chorobie 23 kwietnia 1928 w Krakowie w wieku 73 lat[1][10][2]. 26 kwietnia 1928 został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1] (początkowo w miejscu tymczasowym[11][12], później ustanowiono osobny pomnik nagrobny w kwaterze kwaterze TΔ[2]). Nie założył rodziny[1].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Konstanty Srokowski. † Michał Konopiński. „Nowa Reforma”. Nr 96, s. 1-2, 4, 26 kwietnia 1928. 
  2. a b c d Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 117. ISBN 83-08-01428-3.
  3. Osoby o nazwisku „Konopiński” w Genealogii Potomków Sejmu Wielkiego. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-07-24].
  4. a b c Nowy delegat do Rady szkolnej. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 2, 23 listopada 1907. 
  5. Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 60.
  6. Odpowiedzialny redaktor Michał Konopiński. „Nowa Reforma”. Nr 95, s. 6, 25 kwietnia 1928. 
  7. a b c d e Ś. p. Michał Konopiński. W: Dwudziestopięciolecie Syndykatu Dziennikarzy Krakowskich. 1937: Syndykat Dziennikarzy Krakowskich / Ilustrowany Kurier Codzienny, Kraków, s. 17.
  8. „Wiadomości Krakowskie” 1922.
  9. Ludwik Czarkowski: Pseudonimy i kryptonimy polskie. Wilno: 1922, s. 65, 120.
  10. † Redaktor Michał Konopiński. Nekrologi. „Dziennik Bydgoski”. Nr 97, s. 4, 26 kwietnia 1928. 
  11. Na grób i pomnik dla Michała Konopińskiego. „Nowa Reforma”. Nr 97, s. 4, 27 kwietnia 1928. 
  12. Nad mogią Michała Konopińskiego. „Nowa Reforma”. Nr 98, s. 1-2, 28 kwietnia 1928.