Microascus brevicaulis
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Microascus brevicaulis |
| Nazwa systematyczna | |
| Microascus brevicaulis S.P. Abbott Mycologia 90(2): 298 (1998) | |
Microascus brevicaulis S.P. Abbott – gatunek grzybów należący do klasy Sordariomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny, dermatofit wywołujący grzybice skóry.
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Microascaceae, Microascales, Hypocreomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
W 1907 r. Pier Andrea Saccardo i Georges Bainier opisali rozmnażający się tylko bezpłciowo gatunek Scopulariopsis brevicaulis. W 1998 r. S.P. Abbot odkrył, że jest on anamorfą gatunku Microascus brevicaulis, jest to więc ten sam gatunek i za prawidłową uznał nazwę M. brevicaulis, a S. brevicaulis stał się jego synonimem[1]. Pozostałe synonimy[2]:
- Penicillium brevicaule Sacc. 1881
- Penicillium brevicaule var. album Thom 1910
- Penicillium brevicaule var. glabrum Thom 1910
- Hodowla
Na podłożu hodowlanym tworzy puszyste, filcowate kolonie, które początkowo są białawe, ale szybko stają się żółtawobrązowe, różowobrązowe lub orzechowe, na środku czasami z kępką białawych strzępek. Rewers jest płowy, kremowy lub brązowawy[3].
- Cechy mikroskopowe
Annelidy pojedynczo lub w szczotkowatych skupiskach tworzą się na szczycie odgałęzień konidioforu lub na niewyspecjalizowanych strzępkach. Mają cylindryczny kształt i lekko napęczniałą podstawę. Konidia powstają w łańcuszkach, są półszkliste, kuliste, owalne lub w kształcie pocisku, ze ściętą podstawą i zazwyczaj szorstką powierzchnią. Teleomorfa tworzy czarne, kuliste, porowate z krótką szyjką perytecja z kulistawymi workami zawierającymi po 8 askospor. Askospory są nerkowate, gładkościenne, w masie pomarańczowe[3].
Występowanie, siedlisko, tryb życia
[edytuj | edytuj kod]Występuje na całym świecie, zwykle jako grzyb glebowy w postaci pleśni na różnych typach gleby, a także w różnych rozkładających się rodzajach materii organicznej. W tych siedliskach jest saprotrofem. W pewnych warunkach jednak może stać się pasożytem, powodując grzybicę paznokci, zwłaszcza u nóg[3]. Stwierdzono występowanie Microascus brevicaulis także w amerykańskim kleszczu psim Dermacentor variabilis. Badania wykazały, że w tym przypadku nie jest jednak pasożytem, lecz zamieszkuje swojego żywiciela jako endosymbiont i może zapewniać mu ochronę przed chorobotwórczym dla owadów i pajęczaków grzybem Metarhizium anisopliae[4]
Chorobotwórczość
[edytuj | edytuj kod]Microascus brevicaulis zwykle wiąże się z infekcjami zlokalizowanymi na powierzchni skóry pacjentów. Najczęściej powoduje grzybicę paznokci[3]. Wyizolowano go jednak zarówno ze zdrowych, jak i chorych paznokci, co wskazuje, że w niektórych sytuacjach może on być nieszkodliwym składnikiem mikrobiomu, a w innych zachowywać się jak patogen oportunistyczny[3]. Może powodować także ziarninowe zapalenie skóry[5] i grzybicę stóp[3]. Pomimo dyskomfortu i bólu, jakie tego rodzaju infekcje dermatologiczne powodują u pacjentów, M. brevicaulis jest znacznie bardziej niebezpieczny (nawet śmiertelny) w sytuacjach, gdy udaje mu się ominąć skórę i dotrzeć do głębokich tkanek[6]. Niebezpieczeństwo powstaje, ponieważ M. brevicaulis jest wielolekoopornym, oportunistycznym patogenem. W przeszłości tego rodzaju infekcje występowały najczęściej w przypadku przekłucia skóry lub doznania podobnego urazu, który mógł spowodować wszczepienie M. brevicaulis pod skórę. Jednakże w ostatnich latach wzrosła liczba wcześniej rzadkich przypadków infekcji tkanek głębokich wywołanych przez M. brevicaulis[7].
U pacjentów, u których doszło do inwazji tkanek głębokich, prawie zawsze występuje obniżona odporność. Uważa się, że rosnąca częstość występowania chorób takich jak AIDS i cukrzyca w połączeniu z praktykami medycznymi, takimi jak chemioterapia i leczenie antybiotykami o szerokim spektrum działania, są przede wszystkim odpowiedzialne za powstawanie dużej liczby osób predysponowanych do potencjalnie śmiertelnych infekcji M. brevicaulis[8]. Występowanie tego typu infekcji wzrasta i obejmuje kilka stanów zagrażających życiu, takich jak: tworzenie się kul grzybiczych we wstępnie uformowanych jamach płucnych, zapalenie rogówki, pourazowe zapalenie wnętrza gałki ocznej, rozsiane zmiany skórne u chorych na AIDS, ziarnaidsiakowe zakażenia podskórne, inwazyjna hyalohyfomykoza, zapalenie płuc u chorych na AIDS u pacjentów z białaczką, zapalenie wsierdzia związane z plastyką walwuloplastyki lub protezami zastawek oraz śmiertelne rozsiane zakażenie po przeszczepieniu szpiku kostnego[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-04-27] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-09-11] (ang.).
- ↑ a b c d e f Magdalena Skóra i inni, Grzyby z rodzaju Scopulariopsis – mało znane patogeny człowieka, „Post. Microbiol.”, 54 (1), 2015, s. 44–52 [dostęp 2024-09-11].
- ↑ J.A. Yoder i inni, Endosymbiotyczny grzyb konidialny Scopulariopsis brevicaulis chroni kleszcza psiego Dermacentor variabilis przed wysuszeniem wywołanym przez grzyba entomopatogennego, „Journal of Invertebrate Pathology”, 97 (2), 2008, s. 119–127.
- ↑ Ineke Bruynzeel, Theo M. Starink, Granulomatous skin infection caused by Scopulariopsis brevicaulis, „Journal of the American Academy of Dermatology”, 39 (2), 1998, s. 367–367, DOI: 10.1016/s0190-9622(98)70392-5.
- ↑ P.C. Iwen i inni, Invasive Scopulariopsis brevicaulis infection in an immunocompromised patient and review of prior cases caused by Scopulariopsis and Microascus species, „Med Mycol.”, 50 (6), 2012, s. 561–569, DOI: 10.3109/13693786.2012.675629.
- ↑ R.Q Migrino, G.S. Hall, D.L.Longworth, Deep tissue infections caused by Scopulariopsis brevicaulis: report of a case of prosthetic valve endocarditis and review, „Clin Infect Dis.”, 21 (3), 1995, s. 672–674, DOI: 10.1093/clinids/21.3.672.
- ↑ M.K. Schinabeck, M.A. Ghannoum, Hyalohyphomycoses: A Review of Human Infections Due to Acremonium spp., Paecilomyces spp., Penicilliumspp., and Scopulariopsis spp., „J Chemother”, 2, 2003, s. 5–15, DOI: 10.1179/joc.2003.15.Supplement-2.5.
- ↑ Manuel Cuenca-Estrella i inni, Scopulariopsis brevicaulis, a Fungal Pathogen Resistant to Broad-Spectrum Antifungal Agents, „Antimicrob Agents Chemother”, 47 (7), 2003, s. 2339–2341, DOI: 10.1128/AAC.47.7.2339-2341.2003.