Mieczysław Haller

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Haller
kapitan pospolitego ruszenia (rotmistrz rezerwy)
Data urodzenia

1877

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1917
Dol. Otlica

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia
C. K. Obrona Krajowa

Jednostki

2 Pułk Ułanów
Pułk Piechoty Pospolitego Ruszenia Nr 32

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa (dziesiąta bitwa nad Soczą)

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Mieczysław Hallenburg Haller[1] (ur. 1877, zm. 22 czerwca 1917 w Dol. Otlicy) – polski ziemianin, oficer C. K. Armii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1877[2][3]. Wywodził się z rodu Hallerów. Był wnukiem Józefa Hallera (1783–1850), synem Władysława Hallera de Hallenburg (1834-1897) i Lucyny z domu Urbańskiej (ur. 1844 lub 1845, zm. 1926); miał trzech braci, w tym Stanisława Hallera (1872-1940, także oficer wojskowy) oraz dwie siostry oraz był kuzynem gen. Józefa Hallera[4][5][6][7].

Uczył się w szkole w Krakowie[6]. Został zawodowym wojskowym C. K. Armii. W kawalerii został mianowany porucznikiem z dniem 31 sierpnia 1900[8][9]. Był oficerem 2 pułku ułanów w Tarnowie[10][11][12][13][14][6]. Około 1903 był słuchaczem 1 rocznika na kursie w 7 Wojskowym Instytucie Jazdy Konnej[15], a około 1904 był urlopowany z pułku[16]. Został awansowany na stopień nadporucznika w rezerwie kawalerii z dniem 1 listopada 1905[17]. Od tego czasu był rezerwistą 2 pułku ułanów jako były oficer zawodowy do około 1912[18][19][20][21][22][23][24][25].

Zamieszkiwał w miejscowości Polanka Haller, której był właścicielem[2][6][26]. Przejąwszy po ojcu gospodarstwo doprowadził do wysokiego stanu[6]. Był członkiem Towarzystwa Kółek Ziemian, członkiem wydziału Towarzystwa rolniczego w Wieliczce[6]. Był kuratorem Fundacji im. Józefa Antoniego Hallera[6][7].

Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej i powołany do służby w pułku pospolitego ruszenia nr 16, w szeregach którego został komendantem kompanii[6]. Od sierpnia 1914 uczestniczył w działaniach bojowych, biorąc udział w walkach nad Wisłą w Królestwie oraz w Galicji[6]. Od listopada wraz z 16 pułkiem przebywał w fortecy Kraków, skąd brał udział w dwóch akcjach wypadowych (w pierwszej z niej został lekko ranny)[6]. Po wycofaniu Rosjan wraz z pułkiem dotarł za nieprzyjacielem do rzeki Nidy, po czym rozchorował się[6]. Służył w stopniu kapitana pospolitego ruszenia[2].

Po powrocie do zdrowia został mianowany komendantem batalionu, przebywającego w Przemyślu i w Krakowie[6]. Jesienią 1916 powrócił do służby frontowej[6]. Wraz ze swoim batalionem (wyćwiczonym w Krainburgu) został przydzielony do pułku piechoty pospolitego ruszenia nr 32[6][27]. Podczas dziesiątej bitwy nad Soczą na froncie włoskim nocą 25/26 maja 1917 jego batalion połączył się z pułkiem[6]. Został mianowany przez komendanta pułku Pernera dowódcą 1 batalionu[6]. W trakcie potyczki z siłami włoskimi 30 maja 1917 w okolicach Vodic został postrzelony w klatkę piersiową (płuca)[6][2][3][26] (według innej wersji w pułku piechoty pospolitego ruszenia nr 32 służył w 1 kompanii karabinów maszynowych)[2]. Według różnych źródeł wojskowych do końca życia był kapitanem pospolitego ruszenia Obrony Krajowej[27] lub rotmistrzem w rezerwie[3]. Zmarł od ran 22 czerwca 1917 w szpitalu polowym w Dol. Otlicy[3][7][26] pod Soczą[28]. Tam na wiejskim cmentarzu został pierwotnie pochowany[6][26]. Został pochowany w Krzęcinie 31 października 1917 w pogrzebie przy udziale m.in. biskupa Anatola Nowaka[7][26].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Miecislaus Haller von Hallenburg” względnie „Miezislaus Haller von Hallenburg”.
  2. ↑ a b c d e Offiziere. „Verlustliste”. Nr 611, s. 3, 13 września 1917. (niem.). 
  3. ↑ a b c d Gagisten. „Nachrichten über Verwundete und Verletzte”. Nr 545, s. 4, 29 września 1917. (niem.). 
  4. ↑ Maria Bruchnalska: Ciche bohaterki. Udział kobiet w powstaniu styczniowym. Miejsce Piastowe: 1934, s. 276.
  5. ↑ Kronika. Wspomnienie pośmiertne. Władysław Haller de Hallenburg. „Czas”. Nr 44, s. 2, 24 lutego 1897. 
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r S. K.. Nekrologia. Ś. p. Mieczysław Hallenburg-Haller. „Czas”. Nr 320, s. 3, 13 lipca 1917. }
  7. ↑ a b c d † Mieczysław Hallenburg Haller. „Czas”. Nr 500, s. 3, 29 października 1917. }
  8. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 657.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 664.
  10. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 739.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 747.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 753.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 749.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 753.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 1046.
  16. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 759.
  17. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 691.
  18. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 767.
  19. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 775.
  20. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 785.
  21. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 803.
  22. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 811.
  23. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 815.
  24. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 819.
  25. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 863.
  26. ↑ a b c d e Nekrologia. Pogrzeb ś. p. Mieczysław Hallenburg-Haller. „Czas”. Nr 506, s. 3, 2 listopada 1917. }
  27. ↑ a b c Auszug aus dem Verordnungsblatte Nr. 167 für die k.k. Landwehr vom 24. Oktober 1917. „Feldblatt”. Nr 1089, s. 4, 24 października 1917. (niem.). 
  28. ↑ Nekrologja. Lucyna z Urbańskich Hallerowa, Sod. Pań wiejskich Ziemi Krakowskiej. „Sodalis Marianus”. Nr 6, s. 94, 1926. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Haller&oldid=73141884”