Przejdź do zawartości

Mieczysław Dalkiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Dalkiewicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1875
Vigny, III Republika Francuska

Data i miejsce śmierci

2 października 1933
Warszawa, II Rzeczpospolita

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

lekarz weterynarii

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor

Stanowisko

naczelnik Wydziału Rolnego

Pracodawca

Ministerstwo Przemysłu i Handlu

Rodzice

Julian, Andrea

Małżeństwo

Stanisław z d. Milaszewska

Dzieci

Jan, Barbara

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Teodor Dalkiewicz[a] (ur. 8 kwietnia 1875 w Vigny, zm. 2 października 1933 w Warszawie) – polski doktor weterynarii, urzędnik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Mieczysław Teodor Dalkiewicz urodził się 8 kwietnia 1875 w Vigny we Francji[1][2]. Był synem Juliana Władysława Dalkiewicza i Andrei Pauliny Plucińskiej[1].

Ukończył studia weterynaryjne w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie[2]. Od 1896 pracował jako asystent przy klinice chorób wewnętrznych i zaraźliwych C. K. Szkoły Weterynarii we Lwowie[3][2]. Jednocześnie od tego czasu praktykował jako weterynarz we Lwowie[4]. Następnie przeniósł się do Sanoka, gdzie początkowo od około 1897 prowadził praktykę weterynaryjną[5]. Po pozytywnym zaopiniowaniu przez tamtejszą Radę Miejską 16 września 1897 jego kandydatury[6] od około 1898 dodatkowo był zatrudniony w tamtejszym magistracie na stanowisku miejskiego lekarza weterynarii[7][2]. Pod koniec lat 90. był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” od 1 stycznia 1900[8]. Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 22 listopada 1900 został uwolniony od służby na tym stanowisku[9]. W dalszej kolejności pracował na dworcu kolejowym w Oświęcimiu, będąc zatrudnionym w ramach starostwa c. k. powiatu bialskiego – od około 1901 był oglądaczem zwierząt i płodów zwierzęcych[10], od około 1902 r. asystentem weterynaryjnym[11][2]. Od około 1903 do około 1905 był weterynarzem przy urzędzie starostwa c. k. powiatu żywieckiego[12][2]. Od około 1905 do 1909 był weterynarzem przy urzędzie starostwa c. k. powiatu rohatyńskiego[13][2]. Od 1909 w charakterze lekarza powiatowego był przydzielony C. K. Wydziałowi Krajowemu we Lwowie[14], po czym w tym samym charakterze od około 1910 do 1911 był zatrudniony w Departamencie Weterynaryjnym C. K. Namiestnictwa we Lwowie[15]. W lutym 1911 ogłoszono, że wystąpił ze służby państwowej[16].

Równolegle w latach pracy w administracji od około 1901 stale figurował jako praktykujący weterynarz we Lwowie[17], od około 1911 ze stopniem doktora medycyny weterynaryjnej[18][19][20]. Od około 1901 do około 1903 był członkiem oddział sanocko-lisko-krośnieńskiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[21]. Około 1910-1911 był członkiem wydziału Galicyjskiego Towarzystwa Lekarzy Weterynaryjnych we Lwowie[22]. Od około 1910 figurował jako krajowy nauczyciel wędrowny dla nauki weterynarii[23]. Od około 1910 był członkiem zarządu głównego Towarzystwa „Kółek Rolniczych” we Lwowie[24], a od około 1913 także II wiceprezesem zarządu powiatowego Kółka Rolniczego we Lwowie[25]. Jako przewodniczący Kółka Rolniczego we Lwowie w 1914 został wybrany do składu Rady Weterynaryjnej przy C. K. Ministerstwie Rolnictwa w Wiedniu w kadencji trwającej do 1917[26].

W 1910 wydał publikację pt. Projekt asekuracyi zwierząt domowych w Galicyi[27]. Od około 1913 był docentem gospodarstwa połoninowego, ubezpieczeń bydła i nauki o spółkach włościańskich w macierzystej Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie[28].

Od około 1898 do około 1905 w ewidencji C. K. Armii figurował w randze wojskowego podlekarza weterynarii[29][30][31]. Następnie został przeniesiony do C. K. Obrony Krajowej i w grupie nieaktywnych urzędników weterynaryjnych obrony krajowej zweryfikowany jako podlekarz weterynarii z dniem 1 listopada 1897[32]. Od około 1907 do około 1908 był przydzielony do 1 pułku ułanów we Lwowie[33]. Podczas I wojny światowej wiosną 1915 został mianowany lekarzem weterynarii obrony krajowej ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1914[34].

Grobowiec rodzinny Mieczysława Dalkiewicza

Od około 1916 do 1918 był krajowym lekarzem weterynarii w C. K. Przedstawicielstwie Krajowym we Lwowie[35].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został urzędnikiem służby państwowej II Rzeczypospolitej w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych od 7 lutego 1919[2]. Pracował jako dyrektor departamentu do 28 stycznia 1924[2]. W tym czasie od 1920 do 1924 sprawował stanowisko kierownika centralnej administracji weterynaryjnej[36], a od 1921 do 1923 był kierownikiem służby weterynaryjnej[37]. Od 1924 czasu do 1926 był zatrudniony jako konsultant w Zjednoczonych Fabrykach Przetworów Mięsnych w Katowicach[2]. Od 1926 do 1928 sprawował posadę powiatowego lekarza weterynarii przy starostwie powiatu gnieźnieńskiego[2]. W 1928 został inspektorem weterynarii Komisariatu Rządu miasta stołecznego Warszawy[2]. Od 1 maja 1930 do końca życia w randze inspektora weterynarii był naczelnikiem Wydziału Rolnego i jednocześnie wiceprzewodniczącym Państwowego Instytutu Eksportowego przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu[2]. Był stałym zastępcą przedstawiciela Ministerstwa Przemysłu i Handlu w Międzyministerialnej Komisji popierania eksportu oraz delegatem PIE do rady zarządzającej Polskiego Związku Bekonowego[2]. W okresie II RP był redaktorem naczelnym czasopisma „Wiadomości Weterynaryjne” (organ polskich lekarzy weterynaryjnych). Ogłaszał prace na tematy hodowlane i z dziedziny eksportu produkcji rolnej[2]. Publikował także w prasie rolniczo-fachowej i codziennej[2]. Uważany za eksperta w zakresie eksportu rolnego[2].

26 lipca 1898 w Sanoku poślubił pochodzącą z tego miasta Stanisławę Zofię Milaszewską (ur. 1879, zm. 1 stycznia 1933)[1][38], którą miał syna Jana (zmarł w 1900 w Sanoku mając 1 rok)[39] i córkę Barbarę (zm. w 1925 w wieku 19 lat)[40]. Mieczysław Dalkiewicz zmarł 2 października 1933 w Warszawie[41][2]. Oboje zostali pochowani w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 224-1-6)[40].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii i C. K. Obrony Krajowej był określany w języku niemieckim jako „Miecislaus Dalkiewicz”. W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Miezislaus Dalkiewicz”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Księga małżeństw parafii rzymskokatolickiej w Sanoku (1888–1905). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 129 (poz. 39).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Ś. p. dr. Mieczysław Dalkiewicz. „Codzienna Gazeta Handlowa”. Nr 228, s. 2, 5 października 1933. 
  3. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 373.
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 522.
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 635.
  6. ↑ Protokoły posiedzeń Rady Miejskiej w Sanoku od 9.01.1896 - 16.12.1897 roku. szukajwarchiwach.gov.pl. s. 198-1899. [dostęp 2021-12-10].
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 378, 635.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 378, 635.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 378, 635.
  8. ↑ Sprawozdanie Wydziału Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Sanoku za rok administracyjny 1899. Sanok: 1900, s. 13.
  9. ↑ Księga uchwał Rady Miejskiej w Sanoku od 22.11.1900 - 4.02.1907 roku. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 4. [dostęp 2021-12-13].
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 12.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 12.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 54.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 54.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 64.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 45.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 64.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 45.
  14. ↑ Personalnachrichten. „Amtliches Veterinärblatt”. Nr 19, s. 346, 18 listopada 1909. (niem.). 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 79.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 5.
  16. ↑ Personalnachrichten. „Amtliches Veterinärblatt”. Nr 3, s. 81, 15 lutego 1911. (niem.). 
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 703.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 703.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 703.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 745.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 746.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 745.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 745.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 840.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 840.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 916.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 906.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 939.
  20. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 951.
  21. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 832.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 832.
  22. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 1045.
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 843.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 840.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 917.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 928.
  24. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 1023.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 985.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 1013.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1026.
  25. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 1015.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1028.
  26. ↑ Verordnungen des Ministeriums für Landesverteidigung. „Wiener Zeitung”. Nr 122, s. 22, 29 maja 1914. (niem.). 
  27. ↑ Projekt asekuracyi zwierząt domowych w Galicyi. books.google.pl. [dostęp 2015-09-27].
  28. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 604.
  29. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 1120.
  30. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1898, s. 1157.
  31. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 1176.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 1176.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 1185.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 1190.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 1201.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 1220.
  32. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 447.
  33. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 369.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 381.
  34. ↑ Verordnungen des Ministeriums für Landesverteidigung. „Neues Wiener Tagblatt”. Nr 126, s. 22, 7 maja 1915. (niem.). 
  35. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 907.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1917. Wiedeń: 1917, s. 9407.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 995.
  36. ↑ Jerzy Kita. 90 lat polskiej służby weterynaryjnej. „Życie Weterynaryjne”. Nr 11, s. 914, 2009. 
  37. ↑ Jerzy Kita. 90 lat polskiej służby weterynaryjnej. „Życie Weterynaryjne”. Nr 11, s. 918, 2009. 
  38. ↑ Nekrolog. Stanisława z Milaszewskich Dalkiewiczowa. „Kurier Warszawski”. Nr 2, s. 9, 1933. 
  39. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 319 (poz. 83).
  40. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: Basieńka Dalkiewiczówna, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-01-08].
  41. ↑ Zmarli. Dalkiewicz. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2017-01-08].
  42. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Dalkiewicz&oldid=73394413”