Migdałek przynagłośniowy
Migdałek przynagłośniowy (łac. tonsilla paraepiglottica) – jeden z migdałków tworzących pierścień chłonny Waldeyera[1].
Narząd ten spotykany jest tylko u niektórych taksonów[2].
Migdałki przynagłośniowe u owcy czy też kozy zaliczają się do migdałków mieszkowych[3]. Jest on u nich mniejszy niż u świni. To ostatnie zwierzę dysponuje całym zespołem mieszków tworzących migdałek przynagłośniowy leżący u podstawy nagłośni, w zagłębieniu błony śluzowej. U bydła czy konia w ogóle takiego migdałka nie ma. Podobnie nie występuje on u psa, w przeciwieństwie do kota[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Krysiak i Świeżyński 2012 ↓, s. 66–67.
- ↑ a b Krysiak i Świeżyński 2012 ↓, s. 69.
- ↑ Krysiak i Świeżyński 2012 ↓, s. 67.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Krysiak, Krzysztof Świeżyński: Anatomia zwierząt. T. 2: Narządy wewnętrzne i układ krążenia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16755-4.
