Mihulcze Siodło
 Widok z Orawic | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1230 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°16′15,7″N 19°43′50,7″E/49,271028 19,730750
| |
Mihulcze Siodło (słow. Sedlo, 1230 m) – przełęcz w jednej z grani masywu Osobitej w słowackich Tatrach Zachodnich. Znajduje się pomiędzy Rzędowym Zwornikiem (1589 m) a Mihulczą Czubą (1214 m), w grzbiecie oddzielającym Dolinę Bobrowiecką Orawską od Doliny Mihulczej[1][2]. Południowe stoki przełęczy opadają do Żlebu pod Siodło (odnoga Doliny Suchej Orawickiej, ta zaś jest odnogą Doliny Bobrowieckiej), północne do dolinki nienazwanego potoku uchodzącego do Mihulczego Potoku w Dolinie Mihulczej[3].
Mihulcze Siodło to rozległe wypłaszczenie grzbietu[4]. Dawniej rejon przełęczy i Żlebu pod Siodło był wypasany, należał do Hali Suchej, na której do XIX wieku wypasali mieszkańcy wsi Brzozowica[5], później wsi Witanowa. Pozostałością dawnego pasterstwa jest polana Siodło znajdująca się na przełęczy i na jej stokach opadających do Żlebu pod Siodło[2]. Od nazwy polany pochodzi nazwa przełęczy i nazwa żlebu. Nazwę Mihulcze Siodło nadano jej na polskich mapach, ludowa nazwa to po prostu Siodło (Sedlo) lub Mihulcze (Mihulčie)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b Marian Kunicki, Tadeusz Szczerba: Tatry Zachodnie. Słowacja. Kraków: PTTK „Kraj”, 1992. ISBN 83-7005-248-7.
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10. ISBN 83-87873-36-5.
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.