Milena Piotrowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Milena Piotrowska (nazwisko rodowe: Niewieczerzał) (ur. 20 kwietnia 1901 r. w Kucowie, zm. 13 stycznia 1996 r. w Pabianicach) – lekarz pediatra, Honorowy Obywatel Pabianic.

Wychowywała się w rodzinie nauczycielskiej, wraz z sześciorgiem rodzeństwa. Ukończyła Żeńskie Gimnazjum Rządowe w Łodzi i Gimnazjum nr 7 im. M. Pruszyńskiej w Łodzi. W 1919 r. zdała z wyróżnieniem egzamin maturalny w Gimnazjum im. P. Hevelkówny. W latach 1919-1926 studiowała na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując dyplom lekarza summa cum laude.

Po odbyciu stażu podyplomowego pracowała w szpitalu im. Anny Marii w Łodzi, a w latach 1927 - 1929 r. w Zelowie (gdzie wraz z mężem byli jedynymi lekarzami w okolicy). Od r. 1929 rozpoczęła pracę w Pabianicach - w żłobku miejskim, w Gimnazjum im. Królowej Jadwigi oraz Seminarium Nauczycielskim. Zorganizowała pabianicką filię organizacji „Kropla mleka" zajmującej się dożywianiem dzieci (głównie niemowląt) mlekiem przygotowanym według określonej receptury.

Po wybuchu II wojny światowej trafiła do Warszawy, gdzie udzielała pomocy rannym żołnierzom. Stolicę opuściła po jej kapitulacji i powróciła do Pabianic. Przez cały okres okupacji niemieckiej leczyła dzieci polskie, niemieckie, a nawet - narażając swe życie — dzieci żydowskie z pabianickiego getta. Współorganizowała żywność dla transportowanych wagonami kolejowymi polskich więźniów.

W 1951 r. utworzyła pierwszy w historii Pabianic oddział dziecięcy w Szpitalu Miejskim, którego objęła ordynaturę. Zorganizowała też od podstaw ambulatoryjne lecznictwo dla dzieci, tworząc Terenowy Zespół Pediatryczny i kolejne dwie poradnie pediatryczne. Dzięki jej staraniom w 1955 r. został otwarty Państwowy Dom Matki i Dziecka (dla samotnych matek). Rok później uruchomiła Kuchnię Mleczną, zajmującą się dożywianiem niemowląt i dzieci. Działała również w ramach bezinteresownej pomocy lekarskiej - tzw. "białych niedziel". Ponadto cały czas prowadziła edukację dotyczącą zdrowia i zasad profilaktyki zdrowotnej u dzieci.

Na emeryturę przeszła w r. 1968. Zmarła po długiej chorobie, w wieku 95 lat. Została pochowana na cmentarzu w Pabianicach.

Za swoje wybitne zasługi otrzymał następujące wyróżnienia:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]