Minuskuł 7

Minuskuł 7
Data powstania	XII wiek
Rodzaj	Kodeks minuskułowy
Numer	7
Zawartość	Ewangelie
Język	grecki
Rozmiary	20,6 × 16 cm
Typ tekstu	bizantyński/mieszany
Miejsce przechowywania	Francuska Biblioteka Narodowa

Minuskuł 7 (wedle numeracji Gregory—Aland), ε 287 (von Soden)^[1] – rękopis Nowego Testamentu z tekstem czterech Ewangelii, pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XII wieku^[2]. Przechowywany jest w Paryżu.

Opis rękopisu

Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii, na 186 pergaminowych kartach (20,6 cm na 16 cm)^[2].

Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, 29 linijek w kolumnie^[2].

Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziały) oraz według Sekcji Ammoniusza, których numery umieszczono na marginesie. Sekcje Ammoniusza opatrzone zostały odniesieniami do Kanonów Euzebiusza. Tekst ewangelii zawiera τιτλοι (tytuły). Ponadto przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały listy κεφαλαια^[3].

Zawiera Prolegomenę, Epistula ad Carpianum, tablice do Kanonów Euzebiusza, synaksarion, ilustracje oraz menologium^[3].

Tekst

Grecki tekst Ewangelii reprezentuje mieszaną tradycję tekstualną. Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategorii^[4].

Historia

Scrivener datował go na XI wiek^[3]. Paleograficznie datowany jest przez INTF na wiek XII^[2].

Rękopis został wykorzystany przez Stefanusa w jego wydaniu greckiego Nowego Testamentu, który oznakował go przy pomocy siglum ς'^[3].

Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Wettstein^[5]. Rękopis badał Scholz oraz Paulin Martin^[6].

Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej w Paryżu, pod numerem katalogowym Gr. 84^[2].

Jest cytowany w krytycznych wydaniach Novum Testamentum Graece Nestle-Alanda (NA26, NA27).

Zobacz też

Przypisy

↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 48.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 47.
↑ ^a ^b ^c ^d F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 191.
↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 129, 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
↑ Johann Jakob Wettstein: Novum Testamentum Graecum editionis receptae cum lectionibus variantibus codicum manuscripts. T. 1. Amsterdam: Ex Officina Dommeriana, 1751, s. 46. [dostęp 2012-06-06]. (łac.).
↑ Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au N. T., conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), ss. 20-21.

[Gregory1908-1] Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 48.

[Aland-2] K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 47.

[Scrivener-3] F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 191.

[4] K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 129, 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).

[Wettstein-5] Johann Jakob Wettstein: Novum Testamentum Graecum editionis receptae cum lectionibus variantibus codicum manuscripts. T. 1. Amsterdam: Ex Officina Dommeriana, 1751, s. 46. [dostęp 2012-06-06]. (łac.).

[6] Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au N. T., conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), ss. 20-21.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]