Mirosław Żarowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mirosław Żarowski
Państwo działania

 Polska

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: filozofia polska, historia etyki, historia filozofii, historia idei XIX-XX w., naród[1]
Habilitacja

23 czerwca 1997[1]

Mirosław Jan Żarowskipolski filozof, dr hab. nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Instytutu Filozofii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Obronił pracę doktorską, 23 czerwca 1997 habilitował się na podstawie dorobku naukowego i pracy zatytułowanej Tożsamość. Problem skażenia natury ludzkiej w filozofii Kartezjusza[1]. Otrzymał nominację profesorską[1].

Został zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Filozofii na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego[1].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • 1994: Tożsamotność : problem skażenia natury ludzkiej w filozofii Kartezjusza[2]
  • 2010: Sebastiana Petrycego z Pilzna przestrogi i przydatki do filozofii przystojności ludzkiej[2]
  • 2014: Drżenie filozofa : Seneka w kronice Kadłubka[2]
  • 2015: Przyczynek do nauki Arystotelesa o wyświadczaniu i przyjmowanie dobrodziejstw[2]
  • 2017: Etyczna myśl braci polskich : o umiłowaniu cnoty dla niej samej[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Dr hab. Mirosław Jan Żarowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-01-02].[martwy link]
  2. a b c d e Żarowski, Mirosław. katalogi.bn.org.pl. [dostęp 2020-01-02].