Przejdź do zawartości

Mitrofan (Abramow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mitrofan
Nikołaj Abramow
Biskup sumski
Kraj działania

Jugosławia

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1876
Stara Miełowa

Data i miejsce śmierci

4 listopada 1945
Belgrad

Biskup sumski
Okres sprawowania

1915–1920

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1907

Prezbiterat

1907

Chirotonia biskupia

5 czerwca 1916

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 czerwca 1916

Miejscowość

Sumy

Miejsce

Sobór Przemienienia Pańskiego

Konsekrator

Antoni (Chrapowicki)

Współkonsekratorzy

Agapit (Wisznewski), Teodor (Lebiediew), Prokop (Titow)

Mitrofan, imię świeckie Nikołaj Iwanowicz Abramow (ur. 1876 w Starej Miełowej, zm. 1944 w Belgradzie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Kazańską Akademię Duchowną, po czym został skierowany do pracy w seminarium duchownym w Orle (1902). W 1904 został głównym misjonarzem eparchii wołyńskiej[1]. Trzy lata później złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Mitrofan, po czym został wyświęcony na hieromnicha. Trzy lata później otrzymał godność archimandryty. W 1915 został misjonarzem eparchialnym eparchii charkowskiej[1].

5 czerwca 1916 został wyświęcony na biskupa sumskiego, wikariusza eparchii charkowskiej. Jego chirotonii przewodniczył ordynariusz tejże eparchii arcybiskup Antoni[1]. W czasie wojny domowej w Rosji udał się na tereny zajęte przez białych i działał w tymczasowym wyższym zarządzie cerkiewnym na południowym wschodzie Rosji. Razem z jego pozostałymi członkami emigrował z Rosji po klęsce wojsk gen. Wrangla na Krymie. W listopadzie 1920, natychmiast po ewakuacji, utworzyli Wyższy zarząd cerkiewny poza granicami Rosji, który został następnie przekształcony w Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji[2]. Biskup Mitrofan wziął udział w jego pierwszym soborze, następnie jednak przeszedł w jurysdykcję Serbskiego Kościoła Prawosławnego i służył w podległych mu świątyniach[3]. Był dyrektorem szkoły przy monasterze Visoki Dečani, który musiał opuścić w 1941, po klęsce Jugosławii w wojnie z Niemcami. Wyjechał do Belgradu. Tam złożył śluby mnisze wielkiej schimy, przyjmując imię Makary. Wkrótce potem zmarł[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]