Mokra Koleba
49°15′17″N 19°57′52″E/49,254617 19,964317| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
11 m |
| Deniwelacja |
2,5 m |
| Wysokość otworów |
1285 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
125 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SSE |
| Data odkrycia |
22 października 1933 roku |
| Odkrywca |
Stefan Zwoliński i Jerzy Zahorski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.C-15.06 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′17″N 19°57′52″E/49,254617 19,964317
| |
Mokra Koleba – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Kondratowej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej położone jest w południowym zboczu Kalackiej Turni, na wysokości 1285 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 11 metrów, a jej deniwelacja 2,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi obszerna, niska sala z czterema filarami do której prowadzi bardzo duży otwór wejściowy. Odchodzą z niej dwa krótkie korytarzyki[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, rosną na nich paprocie, mchy, glony i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Pierwszą wzmiankę o jaskini opublikował Stefan Zwoliński, który zwiedził ją w 1933 roku razem z Jerzym Zahorskim. Pierwszy jej plan i opis sporządziła I. Luty, przy współpracy R. Cygana i M. Kropiwnickiej w 1992 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 31 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-09-19].