Monadologia
Monadologia – książka niemieckiego polihistora Gottfrieda Wilhelma Leibniza przedstawiająca podstawy jego systemu ontologicznego. Napisana w 1714 roku i wydana w 1720 roku.
Leibniz przedstawiał w niej tezę, że cała rzeczywistość składa się z nieprzeliczonych cząstek, monad[1], które są szczelne i niezależne od siebie, a rozwijają się tylko w miarę swych z góry określonych możliwości.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Wykaz literatury uzupełniającej:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Monadologia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-07-22] .