Monaster Świętych Konstantyna i Heleny w Swetim Konstantinie i Swetej Elenie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monaster Świętych Konstantyna i Heleny
Манастир Св. Св. Константин и Елена
Państwo

 Bułgaria

Miejscowość

Sweti Konstantin i Sweta Elena

Kościół

Bułgarski Kościół Prawosławny

Eparchia

Metropolia warneńska i wielkopresławska

Klauzura

nie

Typ monasteru

męski

Obiekty sakralne
Cerkiew

Świętych Konstantyna i Heleny

Styl

bizantyjsko-bałkański

Data budowy

XIII–XIV w.

Data zamknięcia

pocz. XX w.

Data reaktywacji

1992

Położenie na mapie Bułgarii
Mapa konturowa Bułgarii, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Monaster Świętych Konstantyna i Heleny”
Ziemia43°13′55″N 28°00′33″E/43,232070 28,009300

Monaster Świętych Konstantyna i Helenyprawosławny męski klasztor w uzdrowisku Sweti Konstantin i Sweta Elena w odległości 6 km od Warny, w metropolii warneńskiej i wielkopresławskiej Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.

Monaster został założony w okresie Drugiego państwa bułgarskiego, najprawdopodobniej w XIII lub XIV stuleciu. Po podbiciu ziem bułgarskich przez Turków wspólnota mnisza podupadła i klasztor praktycznie przestał funkcjonować. W 1832 został ponownie otwarty przez mnichów Teodozjusza i Agapiusza. Z czasem monaster ponownie się rozwinął i na pocz. XX wieku posiadał już znaczny majątek ziemski z sadami, łąkami, młynem i winnicami o łącznej powierzchni 1600 ha[1]. Po utworzeniu Egzarchatu Bułgarskiego pozostał w jurysdykcji greckich biskupów warneńskich (eparchii Patriarchatu Konstantynopola), nie przechodząc do bułgarskiej metropolii warneńskiej. W 1880 grecki biskup zgodził się sprzedać obiekty monasterskie księciu bułgarskiemu Aleksandrowi Battenbergowi z przeznaczeniem na rezydencję letnią[1].

Monaster działał do początku XX w. przy rezydencji władców Bułgarii. Szczególną czcią na jego terenie otaczane było źródło, uważane za cudotwórcze, znajdujące się w pomieszczeniu ołtarzowym głównej cerkwi klasztornej. Następnie wspólnota ponownie przestała istnieć. Cerkiew monasterska była czynna do lat 50. XX wieku, gdy całość zabudowań klasztoru została zaadaptowana na muzeum, a nabożeństwa odbywały się jedynie w sezonie wakacyjnym[1].

Bułgarski Kościół Prawosławny reaktywował monaster w 1992. W klasztorze zamieszkał archimandryta Serafin, który rozbudował i wyremontował zachowane obiekty[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d A. Radziukiewicz, O tym jak turystyka monastery zabija, Przegląd Prawosławny nr 5 (335), maj 2013