Mucor circinelloides
 Strzępki z gutulami | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Mucor circinelloides |
| Nazwa systematyczna | |
| Mucor circinelloides Tiegh. Annls Sci. Nat., Bot. ser. 6 1: 94 (1875) | |
Mucor circinelloides Tiegh. – gatunek grzybów należący do rodziny pleśniakowatych (Mucoraceae)[1]. Jest potencjalnie chorobotwórczy, u ludzi wywołuje grzybicę skóry[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Mucor, Mucoraceae, Mucorales, Incertae sedis, Mucoromycetes, Mucoromycotina, Mucoromycota, Fungi[1].
Ma 24 synonimy. Niektóre z nich[3]:
- Circinomucor circinelloides (Tiegh.) Arx 1982
- Circinomucor janssenii (Lendn.) Arx 1982
- Mucor circinelloides var. mandshuricus (Saito) Milko 1971
- Mucor jansseni var. indicus B.S. Mehrotra & Baijal 1974
- Mucor kurssanovii Milko & Beliakova 1967
- Mucor ramificus B.S. Mehrotra & Nand 1968
- Mucor velutinosus E. Álvarez, Stchigel, Cano, Deanna A. Sutton & Guarro 2011
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Standardowo hoduje się go na agarze YPG i MMC. Do wzrostu wymaga obecności światła, które aktywuje biosyntezę karotenoidów i bezpłciowe rozmnażanie. Dominującą formą wzrostu jest formastrzępkowa, ale w określonych warunkach może również rosnąć jako forma drożdżowa[4]. Po 3 dniach od inkubacji na agarze ziemniaczano-dekstrozowym (PDA) osiąga średnicę 8,2 cm w 30 °C i 6,0 cm w 37 °C, przy temperaturze 40 °C przestaje rosnąć. Kolonie na PDA w 30 °C były początkowo żółtawe, a potem stały się żółtawo brązowe. Tworzy kuliste, żółtawobrązowe zarodnie o średnicy od 30 do 67 μm. Kolumelle kuliste do gruszkowatych o średnicy 35 μm z widocznymi kołnierzami. Sporangiofory albo długie i wyprostowane, albo krótkie z lekko zakrzywionymi (rogowatymi) gałęziami bocznymi. Sporangiospory szkliste i elipsoidalne do jajowatych, o długości od 4,0 do 7,0 μm i szerokości 3,5 do 5,0 μm. Tworzy łańcuchy grubościennych chlamydospor interkalarnych i końcowych. Podczas hodowli na bulionie z mózgu i serca zwierząt w kulturach wstrząsanych przez 4 do 5 dni w temperaturze 37 °C tworzy formę drożdżową. Jest całkowicie oporny (MIC> 32 μg / ml) na pozakonazol, worykonazol i kaspofunginę (MIC> 32 μg / ml), ale wrażliwy na amfoterycynę B (0,023 μg / ml)[5].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
- Mucor circinelloides może u ludzi wywoływać grzybice, w tym mukormykozę, chorobę potencjalnie śmiertelną u pacjentów z obniżoną odpornością (np. z kwasicą ketonową)[4].
- Wywołuje choroby także u niektórych zwierząt, m.in. u bydła i świń, a także drobiu i u dziobaka[6].
- Jest używany do produkcji biodiesli[4].
- Jest jednym z organizmów modelowych do badania kilku procesów biologicznych, takich jak reakcja na światło i jej hamowanie za pośrednictwem informacyjnego RNA[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest jednym z najczęściej spotykanych gatunków z rodzaju Mucor (pleśniak)[7]. Występuje na całym świecie, głównie w glebie, łajnie i warzywach korzeniowych[8]. Jest saprotrofem odżywiającym się martwą materią organiczną. Może wywoływać psucie się żywności. Znajdywano go w mięsie, serze, orzechach laskowych, orzechach włoskich, kukurydzy, fasoli, soi i jęczmieniu[8]. Na wszystkich tych substratach występuje w formie strzępkowej. W pewnych jednak warunkach może obyć pasożytem wywołującym choroby. Występuje wówczas w formie drożdżowej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2021-12-18] (ang.).
- ↑ Murray, Manual of clinical microbiology, American Society for Microbiology. Ed. in chief Patrick R. (1999) (7th ed.), Washington, DC: ASM Press, ISBN 1-55581-126-4.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2021-12-18] (ang.).
- ↑ a b c d Mucor circinelloides: Growth, Maintenance and Genetic Manipulation [online] [dostęp 2021-12-18] (ang.).
- ↑ a b Zia U. Khan i inni, Mucor circinelloides as a Cause of Invasive Maxillofacial Zygomycosis: an Emerging Dimorphic Pathogen with Reduced Susceptibility to Posaconazole [online], Journal of Clinical Microbiology, Apr. 2009, p. 1244–1248 [dostęp 2021-12-18] (ang.).
- ↑ De Hoog, G.S; Guarro, J.; Gene, J.; Figueras, M.J, Atlas of clinical fungi (2nd ed.). Utrecht: Centraalbureau voor Schimmelcultures, 2000, ISBN 90-70351-43-9.
- ↑ Mucor species [online] [dostęp 2020-09-08] (ang.).
- ↑ a b Pitt, J.I.; Hocking, A.D. (1999). Fungi and food spoilage (2nd ed.). Gaithersburg, Md.: Aspen Publications. ISBN 0-8342-1306-0.