Przejdź do zawartości

Mundżak chiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mundżak chiński
Muntiacus reevesi[1]
(Ogilby, 1839)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Rodzina

jeleniowate

Rodzaj

mundżak

Gatunek

mundżak chiński

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Mundżak chiński[3][4] (Muntiacus reevesi) – gatunek ssaka parzystokopytnego, jeden z najmniejszych przedstawicieli rodziny jeleniowatych. Występuje endemicznie na wyspie Tajwan oraz w Chinach kontynentalnych, na rozległym terenie subtropikalnego regionu zlewni Rzeki Perłowej i Jangcy (od Guangdong i Kuangsi do Gansu i Shaanxi).

Budowa ciała

[edytuj | edytuj kod]
Samiec w Ogrodzie Zoobotanicznym w Toruniu

Tułów mundżaka chińskiego osiąga długość 89–135 cm, przy wysokości 40–65 cm. Na głowie ma krótkie poroże. Sierść wybarwiona jest zwykle na kolor ciemnoszarobrązowy z jaśniejszymi smugami. Nad oczami sierść ma kolor jasny. Górne kły samców są silnie rozwinięte[5].

Tryb życia

[edytuj | edytuj kod]

Mundżaki chińskie wiodą samotniczy tryb życia lub żyją w parach. Wykazują aktywność głównie nocą, a też rankiem[5].

Cykl życiowy

[edytuj | edytuj kod]

Okres godowy wypada zazwyczaj w styczniu i lutym. Po ciąży trwającej ok. 180 dni samica rodzi zwykle l młode, o masie ciała ważące nieco ponad 0,5 kg. Mundżaki chińskie zrzucają poroże zazwyczaj w maju. W okresie godowym lub w sytuacji zagrożenia mundżaki wydają charakterystyczne dźwięki podobne do szczekania psa[5].

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Występuje endemicznie na wyspie Tajwan oraz w Chinach kontynentalnych, na rozległym terenie subtropikalnego regionu zlewni Rzeki Perłowej i Jangcy (od Guangdong i Kuangsi do Gansu i Shaanxi)[2].

Gatunek został Introdukowany na terenie Anglii, gdzie istnieje populacja tych zwierząt, oraz na terenie Francji, gdzie wprowadzenie gatunku się nie powiodło[2].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Mundżak chiński jest roślinożercą. Żywi się roślinami zielnymi i liśćmi krzewów[5].

Siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje zarośla i lasy. Często spotykany na terenach górskich[5], na wysokości od 50 do 3500 m n.p.m.[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Muntiacus reevesi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Timmins, Chan J, B., Muntiacus reevesi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-31] (ang.).
  3. Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 175. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. Zygmunt Kraczkiewicz: Ssaki. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
  5. a b c d e Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973. ISBN 83-214-0637-8.