Muntiacini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muntiacini
Knottnerus-Meyer, 1907
Ilustracja
Przedstawiciel plemienia – mundżak indyjski (Muntiacus muntjak)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

jeleniowate

Podrodzina

jelenie

Plemię

Muntiacini

Typ nomenklatoryczny

Muntiacus Rafinesque, 1815

Synonimy
Plemiona

5 rodzajów (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Muntiaciniplemię ssaków z podrodziny jeleni (Cervinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Plemię obejmuje gatunki występujące w Azji[10].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[11][10][12]:

Opisano również rodzaje wymarłe:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Typ nomenklatoryczny: Stylocerus C.H. Smith, 1827 (= Muntiacus Rafinesque, 1815).
  2. Typ nomenklatoryczny: Cervulus de Blainville, 1816 (= Muntiacus Rafinesque, 1815).
  3. Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany jako podrodzina.
  4. Typ nomenklatoryczny: Elaphodus Milne-Edwards, 1872.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. Cz. 16. London: Richard Taylor, 1828, s. 62. (ang.).
  2. P.L. Sclater. Notice of a Memoir on the Deer of the Old World. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1870, s. 115, 1870. (ang.). 
  3. J.E. Gray: Catalogue of ruminant Mammalia (Pecora, Linnæus) in the British Museum. London: British Museum, 1872, s. 93. (ang.).
  4. Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 14.
  5. Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 15.
  6. R.I. Pocock. On the external characters of Elaphurus, Hydropotes, Pudu, and other Cervidæ. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1923 (2), s. 207, 1923. (ang.). 
  7. M. Weber: Die Säugetiere: Einführung in die Anatomie und Systematik der recenten und fossilen Mammalia. Jena: Gustav Fischer, 1928, s. 572. (niem.).
  8. Kalandadze i Rautian 1992 ↓, s. 126.
  9. Kalandadze i Rautian 1992 ↓, s. 127.
  10. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 308. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  11. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-27]. (ang.).
  12. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 175. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  13. O. Zdansky. Fossile Hirsche Chinas. „Palaeontologia Sinica”. Series C. 2 (3), s. 3, 1925. (niem.). 
  14. Teilhard de Chardin i Trassaert 1937 ↓, s. 13.
  15. Teilhard de Chardin i Trassaert 1937 ↓, s. 15.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • T. Knottnerus-Meyer. Über das Tränenbein der Huftiere. Vergleichend-anatomischer Beitrag zur Systematik der rezenten Ungulata. „Archiv für Naturgeschichte”. 73 (1), s. 1–152, 1907. (niem.). 
  • P. Teilhard de Chardin & M. Trassaert. The Pliocene Camelidae, Giraffidae and Cervidae of South Eastern Shansi. „Palaeontologia Sinica”. Series C. 102 (1), s. 1−56, 1937. (ang.). 
  • Н.Н. Каландадзе & A.C. Раутиан: Система млекопитающих и историческая зоогеография. Филогенетика млекопитающих. Москва: Изд-во МГУ, 1992, s. 44–152. (ros.).