Musickitalo
Budynek Musiikkitalo w 2011 roku. | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Mannerheimintie 13a |
Typ budynku |
sala koncertowa |
Architekt |
LPR-arkkitehdit |
Ukończenie budowy |
31 sierpnia 2011 |
Położenie na mapie Finlandii | |
60°10′25″N 24°56′06″E/60,173611 24,935000 | |
Strona internetowa |
Musiikkitalo – sala koncertowa w Helsinkach.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 2002 roku Rada Miasta postanowiła przeznaczyć pod budowę sali koncertowej działki z opuszczonymi magazynami kolejowymi. Mieszkańcy protestowali ponieważ organizowano w nich imprezy kulturalne. W 2006 roku większość zabytkowej zabudowy została zniszczona podczas pożaru. Podczas porządkowania terenu po pożarze zdecydowano się pozostawić cześć zabudowań jako rodzaj pomnika przypominającego o dawnej funkcji tego terenu[1]. W 2018 roku w tym miejscu ustawiono „Massa” autorstwa Akseliego Leinonena. Jest to pusty ceglany kwadrat o powierzchni 200 m² z wgłębieniem pośrodku[2].
W 2000 roku konkurs na projekt sali koncertowej wygrała firma LPR-Arkkitehdit za projekt „a mezza voce”. Autorami byli: Marko Kivistö, Ola Laiho i Mikko Pulkkinen[1].
Budowę rozpoczęto w 2006 roku, a otwarcie miało miejsce w sierpniu 2011 roku[3].
Centrum Muzyki jest siedzibą Helsingin kaupunginorkesteri (Helsińskiej Orkiestry Symfonicznej) oraz Radion sinfoniaorkesteri (Orkiestry Symfonicznej Fińskiego Radia). Z budynku korzystają także studenci i pracownicy Akademii Muzycznej im. Jeana Sibeliusa[3]. Akustykę sali koncertowej zaprojektował Yasuhisa Toyota[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Szulc 2023 ↓, s. 200-202.
- ↑ Massa [online], HAM [dostęp 2024-02-22] (fiń.).
- ↑ a b Helsinki Music Centre - [online] [dostęp 2024-02-22] (ang.).
- ↑ Yasuhisa Toyota, acoustician of the world’s great concert halls [online], bachtrack.com [dostęp 2024-02-22] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katarzyna Szulc: Powojenny spór o tożsamość architektoniczną Finlandii. Poznań: 2023, s. 192-207.