Muzeum św. Augustyna w Genui

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muzeum św. Augustyna
Museo di Sant’Agostino
Ilustracja
Wejście do muzeum
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Genua

Adres

Piazza di Sarzano, 35r, 16128 Genova GE, Italia

Data założenia

1984

Zakres zbiorów

malarstwo, freski, rzeźba, ceramika, detale architektoniczne

Dyrektor

Piero Boccardo

Położenie na mapie Genui
Mapa konturowa Genui, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Muzeum św. Augustyna”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Muzeum św. Augustyna”
Położenie na mapie Ligurii
Mapa konturowa Ligurii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum św. Augustyna”
Ziemia44°24′15,62″N 8°55′54,80″E/44,404339 8,931889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Muzeum św. Augustyna (wł. Museo di Sant’Agostino) – muzeum sztuki w Genui, mieszczące się w byłym kompleksie kościelno-klasztornym augustianów, adaptowanym na cele wystawiennicze. Zbiory muzeum koncentrują się na sztuce Genui i Ligurii. W kolekcji znajdują się dzieła takich artystów jak: Giovanni Pisano, Barnaba da Modena, Luca Cambiaso i Pierre Puget.

Historia muzeum[edytuj | edytuj kod]

Krużganek trójkątny

Muzeum mieści się w dawnym klasztorze św. Augustyna, zbudowanym około 1260 roku i rozbudowanym w XVI wieku[1]. Zajmuje pomieszczenia zakonne, zbudowane wokół dwóch krużganków, z których pierwszy powstał w późnym średniowieczu na planie trójkąta, a drugi w XVII wieku na planie czworokąta[2]. W kompleksie muzeum znajduje się również kościół, zdesakralizowany w 1798 roku i przekształcony w audytorium[1].Muzeum po raz pierwszy otwarto w 1939 roku. Nosiło ono wówczas nazwę Muzeum Architektury i Rzeźby Liguryjskiej (Museo di Architettura e Scultura Ligure), ponieważ wiele z zachowanych w nim dzieł sztuki pochodziło z ważnych budynków miejskich, głównie sakralnych, w tym z dwóch głównych kompleksów klasztornych miasta: kościoła San Francesco di Castelletto i kościoła San Domenico, które zniknęły na przestrzeni wieków z pejzażu architektonicznego miasta. W czasie II wojny światowej muzeum poniosło ciężkie straty[2].

W okresie powojennym kościół był przez kilka dziesięcioleci używany jako depozyt rzeźb, fragmentów architektonicznych i wolno stojących fresków[3]. W latach 1977–1992 sale muzealne zostały odnowione przez firmę Albini-Helg-Piva[2]. Projektując nowe muzeum, architekci umiejętnie połączyli istniejący budynek z nowymi konstrukcjami, w większości wykonanymi z czarnej stali, kamienia i szkła[1]. W 1984 roku zainaugurowano Muzeum Sant’Agostino[4].

W 2009 roku został zainaugurowany Dział Malarstwa, zawierający obrazy tablicowe z okresu od końca XII do początku XVI wieku. Zgodnie z koncepcją włączono tu też rzeźby z kamienia i drewna, wyroby z majoliki oraz elementy wyposażenia wnętrz. W roku następnym zainaugurowano Dział Ceramiki, którego zbiory ilustrują wymianę handlową i kulturalną pomiędzy różnymi częściami wybrzeża Morza Śródziemnego[2].

Zbiory[edytuj | edytuj kod]

Zmodernizowane galerie wystawowe

Zgodnie z założeniami kolekcja muzealna obejmuje rzeźby, dekoracje architektoniczne, obrazy i przedmioty użytkowe pochodzące z X wieku do XVIII wieku, a zwłaszcza z okresu średniowiecza i renesansu, kiedy Genua była jedną z wiodących potęg morskich w Europie[1]. Ekspozycja zbiorów daje pogląd na ewolucję sztuki figuratywnej w tym okresie, prezentując sugestywne odniesienia do sztuki francuskiej, rzymskiej, lombardzkiej i toskańskiej. Dokumentuje zarazem znaczenie Genui w późnym średniowieczu nie tylko jako centrum gospodarczego i politycznego, ale również jako łącznika między włoskimi, śródziemnomorskimi i flamandzkimi osiągnięciami artystycznymi[5]. W zbiorach muzeum nie ma zbyt wielu dzieł artystów o międzynarodowej renomie (poza rzeźbami Giovanniego Pisano i Pierre’a Pugeta); kolekcja poświęcona jest przede wszystkim artystom pochodzącym z Genui i regionu Ligurii[1].

Na parterze mieści się niewielka wystawa wczesnośredniowiecznych rzeźb i dekoracji oraz wszystkie pomieszczenia usługowe dla odwiedzających, w tym niewielka księgarnia oraz kawiarnia[1].

Chronologicznie uporządkowane galerie na pierwszym i drugim piętrze eksponują najważniejsze dzieła sztuki[1].

I piętro[edytuj | edytuj kod]

Wystawa na pierwszym piętrze obejmuje zdobione elementy architektoniczne, w tym kapitele, kolumny, portale, fryzy oraz rzeźby i przedmioty kultu religijnego z okresu od XIII do XV wieku, pochodzące głównie z dawnych kościołów i klasztorów znajdujących się w Genui i okolicy. Uwagę zwracają: pomnik nagrobny pierwszego doży Genui, Simone Boccanegry, dzieło nieznanego artysty z 1363 roku[1] oraz pozostałości pomnika nagrobnego Małgorzaty Brabanckiej, żony cesarza Henryka VII Luksemburskiego, zrealizowany w latach 1313–1314 przez Giovanniego Pisana[5]. Oba zabytki pochodzą ze zniszczonego kościoła San Francesco di Castelletto[4].

W latach 2017–2018, w ramach ogólnej przebudowy muzeum św. Augustyna, główną uwagę poświęcono nowej ekspozycji grupy rzeźbiarskiej z nagrobka Małgorzaty Brabanckiej, wyjątkowego dzieła sztuki sepulkralnej Giovanniego Pisano, który miał w chwili jej realizacji prawie siedemdziesiąt lat, a zbudowany przez niego pomnik wywarł twórczy wpływ na kilka pokoleń artystów. Dzieło, zanim trafiło do muzeum św. Augustyna, było w latach 50. XX wieku zaprezentowane w oryginalny sposób w Palazzo Bianco przez Franca Albiniego, który umieścił je na specjalnym tłoku dając zwiedzającemu możliwość wyobrażenia sobie procesu twórczego artysty[6].

II piętro[edytuj | edytuj kod]

Na drugim piętrze znajdują się dzieła sztuki z okresu od późnego średniowiecza do XVIII wieku – są to głównie rzeźby, obrazy, ceramika i dekoracje architektoniczne, w tym ważne rzeźby Guglielma Della Porta (David, ok. 1515)[1] oraz Pierre’a Pugeta (Madonna z Dzieciątkiem i Porwanie Heleny)[5], a także obrazy takich artystów jak: Barnaba da Modena (Najświętsza Maryja Panna ze św. Katarzyną i św. Mikołajem, ok. 1380), Luca Cambiaso[1], Valerio Castello, Giovanni Mazone, Ludovico Brea i Luca Baudo[5]. Obok nich wystawione są mniej znane dzieła artystów anonimowych, takie jak: popiersie nieznanego włoskiego szlachcica z XVI wieku, dekoracyjne, drewniane rzeźby z czasów średniowiecza a zwłaszcza cykl obrazów olejnych na podkładzie łupkowym (wśród nich okazała Ostatnia Wieczerza, namalowana w 1622 roku przez Giulia Bensa)[1].

  • Giovanni Pisano, Małgorzata Brabancka unoszona do nieba przez dwóch aniołów, ok. 1313
    Giovanni Pisano, Małgorzata Brabancka unoszona do nieba przez dwóch aniołów, ok. 1313
  • Pomnik nagrobny Simone Boccanegry
    Pomnik nagrobny Simone Boccanegry
  • Guglielmo Della Porta, Dawid
    Guglielmo Della Porta, Dawid
  • Pierre Puget, Madonna z Dzieciątkiem
    Pierre Puget, Madonna z Dzieciątkiem
  • Pierre Puget, Porwanie Heleny
    Pierre Puget, Porwanie Heleny

Pozostała działalność[edytuj | edytuj kod]

Oprócz stałej ekspozycji muzeum organizuje również wystawy specjalne oraz programy edukacyjne, przeznaczone zwłaszcza dla dzieci i szkół[1]. Obok kościoła znajduje się teatr San Agostino, założony w 1701 roku, obecnie siedziba Fondazione Luzzati - Teatro della Tosse, który organizuje koncerty w nietypowych przestrzeniach, w bezpośrednim kontakcie z publicznością[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Riccardo Bianchini: Museo di Sant’Agostino, Genoa. inexhibit.com. [dostęp 2019-02-06]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Musei di Genova: Museo di Sant’Agostino. museidigenova.it. [dostęp 2019-02-06]. (wł.).
  3. ↑ I palazzi dei Rolli di Genova: Chiesa di Sant’Agostino (ex). irolli.it. [dostęp 2019-02-06]. (wł.).
  4. ↑ a b Associazione Storico-Culturale S. Agostino: Chiesa di S. Agostino di Genova. cassiciaco.it. [dostęp 2019-02-06]. (wł.).
  5. ↑ a b c d e Touring Club Italiano: Museo di Sant’Agostino. touringclub.it. [dostęp 2019-02-06]. (wł.).
  6. ↑ Art Bonus: Museo di Sant’Agostino. artbonus.gov.it. [dostęp 2019-02-07]. (wł.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Muzeum_św._Augustyna_w_Genui&oldid=68270579”