Małgorzata Brabancka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małgorzata Brabancka
Ilustracja
ilustracja herbu
Królowa Rzymian (Niemiec)
Okres

od 1308
do 1311

Jako żona

Henryk VII Luksemburski

Poprzedniczka

Elżbieta Tyrolska

Następczyni

Beatrycze świdnicka

Dane biograficzne
Data urodzenia

4 października 1276

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1311
Genua

Ojciec

Jan I Zwycięski

Matka

Małgorzata de Dampierre

Mąż

Henryk VII Luksemburski

Dzieci

Jan Luksemburski
Maria Luksemburska
Beatrycze Luksemburska

Małgorzata Brabancka (ur. 4 października 1276, zm. 14 grudnia 1311 w Genui) – królowa Niemiec, hrabina Luksemburga, córka księcia Brabancji Jana I Zwycięskiego i Małgorzaty, córki Gwidona de Dampierre, hrabiego Flandrii.

Pomnik Małgorzaty Brabanckiej[1]

9 czerwca 1292 w Tervuren poślubiła hrabiego Luksemburga Henryka VII (1278/1279 – 24 sierpnia 1313), syna hrabiego Henryka VI i Beatrycze, córki Baldwina d’Avesnes. Małżeństwo to było rezultatem traktatu pokojowego jaki kończył wojnę między Brabancją a Luksemburgiem. Henryk i Małgorzata tworzyli razem szczęśliwe małżeństwo. Doczekali się razem syna i dwóch córek:

W 1308 r. Henryk został wybrany królem Niemiec. Małgorzata została wraz z nim ukoronowana na królową. W 1310 r. towarzyszyła mężowi w jego wyprawie do Włoch po koronę cesarską. Podczas oblężenia Brescii poczuła się jednak źle. Zmarła kilka miesięcy później w Genui. Została pochowana w kościele św. Franciszka. W 1313 r. Henryk (cesarz od 1312 r.) wyznaczył słynnego rzeźbiarza, Giovanniego Pisano, aby wykonał nagrobek królowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Giovanni Pisano, Elevatio animae, szczegół, Genua, Museo di Sant’Agostino, 1313-1314. Zdjęcie autorstwa Paolo Monti