Muzeum Narodowe Kambodży
.jpg) Zdjęcie z 2016 roku. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Sangkat Chey Chumneas, 13, Khan Daun Penh |
| Data założenia |
1919 |
Położenie na mapie Kambodży  | |
 11°33′55,45″N 104°55′45,33″E/11,565403 104,929258
| |
| Strona internetowa | |
Muzeum Narodowe Kambodży – muzeum narodowe w Phnom Penh w Kambodży.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Muzeum powstało w 1919 roku i nosiło nazwę Muzeum Kambodży (Musée du Cambodge). Kamień węgielny pod budowę budynku wmurowano 15 sierpnia 1917 roku[1]. Budowę i projektowanie w stylu tradycyjnej architektury Khmerów nadzorował francuski archeolog i etnolog George Groslier. Był on również do 1941 roku jego pierwszym dyrektorem[2]. Otwarcie miało miejsce 13 kwietnia 1920 roku podczas khmerskiego Nowego Roku. W otwarciu wziął udział król Sisowath Wtedy też zmieniono nazwę na Muzeum Albert Sarraut (Musée Albert Sarraut), aby upamiętnić ówczesnego gubernatora generalnego Indochin. W 1924 roku budynek muzeum rozbudowano dodając skrzydła. Po odzyskaniu niepodległości muzeum przekazano Kambodży na podstawie osobnych porozumień[1]. Wtedy została zmieniona nazwa na Muzeum Narodowe Kambodży[3]. W okresie rządów Czerwonych Khmerów 1975–1979 muzeum było zamknięte. Ponownie otwarto je 13 kwietnia 1979 roku[1].
Zbiory
[edytuj | edytuj kod]Kolekcja sztuki khmerskiej liczy ponad 14 000 eksponatów, a około 2 000 z nich jest pokazywanych na wystawach stałych[1].
Budynek
[edytuj | edytuj kod]Podczas rewolucji Czerwonych Khmerów budynek stał opuszczony. Dużo zbiorów zostało zniszczonych. Po jej zakończeniu okazało się, że dach zgnił, ogród zarósł, a zbiory były w nieładzie. W budynku zagnieździły się nietoperze, których guano uszkadzało zbiory i stanowiło zagrożenie dla pracowników[1]. Budynek ma powierzchnię ponad 5000 m², w tym przestrzeń wystawienniczą liczącą 2800 m²[3].
Magazyny zostały umieszczone w podziemiach i były zalewane podczas podtopień i powodzi. W 1993 roku dzięki wsparciu UNESCO przeprowadzono modernizację pomieszczeń, aby zapewnić zbiorom bezpieczeństwo. W 1997 roku zbudowano wewnętrzny zbiornik do zbierania i odprowadzania wody[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Museum History [online], www.cambodiamuseum.info [dostęp 2020-11-07].
- ↑ Gabrielle Abbe, La « rénovation des arts cambodgiens » George Groslier et le Service des arts, 1917-1945, „Bulletin de l'Institut Pierre Renouvin” (1), 2008, s. 61-76 [zarchiwizowane z adresu 2020-06-23].
- ↑ a b Le Musée national du Cambodge [online], Seripheap [dostęp 2020-11-07].