Myja (dopływ Podgórnej)

Myja
	; Potok Myja widziany z mostu przez który przebiega zielony szlak - widok w górę potoku.
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	Karkonosze
	Potok
Długość	4,97 km
	Źródło
Miejsce	Śląski Grzbiet,; północno-zachodnie zbocza Smogorni
Wysokość	1275 m n.p.m.
	Ujście
Recypient	Podgórna
Miejsce	Przesieka
Wysokość	517 m n.p.m.
Współrzędne	50°48′23″N 15°40′23″E/50,806389 15,673056
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ujście
	Położenie na mapie Polski ujście
	Multimedia w Wikimedia Commons

Myja (niem. Seifen^[1]) – potok, prawy dopływ Podgórnej^[2] o długości 4,97 km^[3].

Potok płynie w Sudetach Zachodnich, w Karkonoszach^[1]. Jego źródła znajdują się na północno-zachodnich zboczach Smogorni, na wysokości 1275 m n.p.m.^[1] Płynie na północny zachód, później na północny wschód, a następnie na północ. W Przesiece wpada do Podgórnej^[1]. Dolina Myi miejscami ma charakter skalistego, głęboko wciętego w podłoże jaru. Myja płynie po granicie i jego zwietrzelinie, często po progach skalnych, tworząc w wielu miejscach małe wodospady. Największym z nich jest Kaskada Myi^[1].

Obszar zlewni Myi porośnięty jest górnoreglowymi, niżej dolnoreglowymi lasami świerkowymi^[1]. Odcinek źródliskowy położony jest na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego^[1].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

W dolnym biegu przecina ją szlak turystyczny^[4]:

żółty z Przesieki do Borowic.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 141. ISBN 83-7005-168-5.
↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 181, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ Myja na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-05-25].
↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2018-05-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 3 Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5.
Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo "Plan", Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7.

[staffa-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 141. ISBN 83-7005-168-5.

[hydronimy_p-2] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 181, ISBN 83-239-9607-5 .

[geoportalKZGW-3] Myja na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-05-25].

[mapa-4] Mapa turystyczna. [dostęp 2018-05-03].

[1]

[2]

[3]

[4]