Myszoskoczka wyżynna

Myszoskoczka wyżynna
	Gerbillus brockmani
	(O. Thomas, 1910)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszoskoczki
Plemię	Gerbillini
Rodzaj	myszoskoczka
Gatunek	myszoskoczka wyżynna
Synonimy
	Dipodillus brockmani O. Thomas, 1910;
	Dipodillus brockmani O. Thomas, 1910;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; brak danych
	Systematyka w Wikispecies

Myszoskoczka wyżynna^[4] (Gerbillus brockmani) – gatunek ssaka z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący na Półwyspie Somalijskim.

Zasięg występowania

Myszoskoczka wyżynna znana jest tylko z miejsca typowego w północnej Somalii^[5].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1910 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Dipodillus brockmani^[2]. Holotyp pochodził z Burao, 85 mi (137 km) na południe od Berbery, w Somalii^[6].

G. brockmani jest traktowany jako ważny gatunek do czasu ewentualnej rewizji jego statusu^[5]. G. brockmani jest bardzo podobny do G. somalicus, który również występuje w Somalii^[5]. Bywał uznawany za synonim G. nanus, jednak brakuje dowodów, aby G. nanus występował na sąsiednich obszarach^[6]. Relacje filogenetyczne G. brockmani z innymi myszoskoczkami wymagają dalszych badań^[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy^[5].

Etymologia

Gerbillus: fr. gerboa lub jerboa „myszoskoczek”, od arab. ‏جَرْبُوع‎ jarbū „mięśnie grzbietu i lędźwi”; łac. przyrostek zdrabniający -illus^[7].
brockmani: ppłk. Ralph Evelyn Drake-Brockman (1875–1952), British Army, brytyjski zoolog i członek Zoological Society of London^[8].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 71–84 mm, długość ogona 106–117 mm, długość ucha 11–13 mm, długość tylnej stopy 21–22 mm; brak danych dotyczących masy ciała^[9].

Biologia

Siedlisko myszoskoczki wyżynnej znajduje się w suchym, pagórkowatym terenie. Niewiele wiadomo o tym gatunku; prowadzi naziemny tryb życia^[3].

Populacja

Zasięg tego gatunku nie jest dobrze określony, nie jest znany trend rozwoju populacji ani ewentualne zagrożenia; nie wiadomo, czy występuje w obszarach chronionych. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody nie określa obecnie kategorii zagrożenia ze względu na niedobór informacji. Czerwona księga gatunków zagrożonych z 1996 roku stwierdzała, że jest to gatunek najmniejszej troski^[3].

Przypisy

↑ Gerbillus brockmani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b O. Thomas. Three new African Rodents. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 5, s. 420, 1910. (ang.).
↑ ^a ^b ^c L.L. Granjon L.L., Gerbillus brockmani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-01] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 261. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 450. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ ^a ^b ^c D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Gerbillus (Hendecapleura) brockmani. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-01].
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 294, 1904. (ang.).
↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 57. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 617. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[itis-1] Gerbillus brockmani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Thomas-2] O. Thomas. Three new African Rodents. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 5, s. 420, 1910. (ang.).

[iucn-3] L.L. Granjon L.L., Gerbillus brockmani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-01] (ang.).

[Cichocki&inni-4] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 261. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-5] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 450. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Gerbillus (Hendecapleura) brockmani. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-01].

[Palmer-7] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 294, 1904. (ang.).

[Beolens&inni-8] B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 57. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).

[Denys&inni-9] Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 617. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]