Beta Canum Venaticorum
| β CVn | |||||||||||||||||||||||
 Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||||||
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
12h 33m 44,545s[1] | ||||||||||||||||||||||
| Deklinacja |
+41° 21′ 26,92″[1] | ||||||||||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||||||||||
| Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy | |||||||||||||||||||||||
| Typ widmowy |
G0 V[1] | ||||||||||||||||||||||
| Promień | |||||||||||||||||||||||
| Temperatura |
5896 ± 145 K[2] | ||||||||||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Beta Canum Venaticorum (Chara, NGC 4530) – widoczna gołym okiem gwiazda znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Jej jasność obserwowana wynosi 4,25m. Znajduje się w odległości ok. 27,5 roku świetlnego od Słońca. W lipcu 1828 roku obserwował ją John Herschel i, podejrzewając ją o posiadanie mgławicy, umieścił w swoim katalogu obiektów mgławicowych[3][4]. Na współczesnych fotografiach nie widać żadnej mgławicy, spośród XIX-wiecznych astronomów tylko Wilhelm Tempel uznawał istnienie tej mgławicy, choć i on nie był do końca tego pewien[4].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa gwiazdy, Chara, wywodzi się z greckiego χαρά i oznacza „radość”[5]. Wprowadził ją Jan Heweliusz, formalnie wyróżniając Psy Gończe jako gwiazdozbiór i obdarzając psy imionami[6][7].
Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]
Beta Canum Venaticorum to gwiazda podobna do Słońca[5], jej typ widmowy to G0 V, czyli jest żółtym karłem – gwiazdą należącą do ciągu głównego. Jest trochę większa od Słońca i ma zbliżoną masę, prawdopodobnie jest też sporo starsza, choć oszacowania jej wieku są bardzo różne[5]. Świeci ok. 18% jaśniej od Słońca[5]. Podejrzewano, że jest to gwiazda spektroskopowo podwójna[5], jednak najnowsze pomiary zmian prędkości radialnej tego nie potwierdzają[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Beta Canum Venaticorum w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b Gerard T. van Belle, Kaspar von Braun. Directly Determined Linear Radii and Effective Temperatures of Exoplanet Host Stars. „The Astrophysical Journal”. 694 (2), s. 1085, 2009-04-01. DOI: 10.1088/0004-637X/694/2/1085. (ang.).
- ↑ Courtney Seligman: NGC 4530. Celestial Atlas. [dostęp 2014-09-16]. (ang.).
- ↑ a b Harold G. Corwin Jr.: NGC 4530. [w:] Notes on the NGC objects, particularly those missing, misidentified, or otherwise unusual [on-line]. 2018-01-24. [dostęp 2018-03-15]. (ang.).
- ↑ a b c d e Jim Kaler: CHARA (Beta Canum Venaticorum). [w:] STARS [on-line]. 2009-10-13. [dostęp 2014-09-16]. (ang.).
- ↑ Jerzy Dobrzycki, Jarosław Włodarczyk: Historia naturalna gwiazdozbiorów. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002, s. 87, 127. ISBN 83-7255-125-1.
- ↑ Canes Venatici, the Hunting Dogs. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 115, 116. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
- ↑ Noriyuki Katoh et al.. Determination of orbital elements of spectroscopic binaries using high-dispersion spectroscopy. „The Astronomical Journal”. 145 (2), s. 41, luty 2013. DOI: 10.1088/0004-6256/145/2/41. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Beta Canum Venaticorum w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- Beta Canum Venaticorum w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)