Nana Takagi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nana Takagi
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1992
Makubetsu

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 Bieg masowy
złoto Pjongczang 2018 Drużynowo
srebro Pekin 2022 Drużynowo
MŚ na dystansach
złoto Heerenveen 2015 Drużynowo
złoto Inzell 2019 Drużynowo
złoto Salt Lake City 2020 Drużynowo
srebro Kołomna 2016 Drużynowo
srebro Gangneung 2017 Drużynowo
srebro Gangneung 2017 Start masowy
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Moskwa 2010 Drużynowo
srebro Obihiro 2012 Drużynowo
Puchar Świata (Start masowy)
3. miejsce
2019/2020

Nana Takagi (jap. 髙木 菜那 Takagi Nana; ur. 2 lipca 1992 w Makubetsu na Hokkaido)japońska panczenistka, czterokrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Nana Takagi pojawiła się podczas mistrzostw świata juniorów w Moskwie w 2010 roku, gdzie wspólnie z koleżankami z reprezentacji zdobyła srebrny medal w biegu drużynowym. Wynik ten Japonki z Takagi w składzie powtórzyły na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata juniorów w Obihiro. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 8 listopada 2013 roku w Calgary, zajmując dziesiąte miejsce na dystansie 3000 m. Pierwsze pucharowe podium wywalczyła 16 marca 2014 roku w Heerenveen, gdzie wspólnie z Ayaką Kikuchi i Maki Tabatą zajęła trzecie miejsce w biegu drużynowym. W zawodach indywidualnych po raz pierwszy w czołowej trójce znalazła się 16 listopada 2014 roku w Obihiro, zajmując drugie miejsce w starcie masowym. W zawodach tych rozdzieliła na podium Kanadyjkę Ivanie Blondin oraz Holenderkę Irene Schouten. W 2014 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi, gdzie w biegu drużynowym była czwarta, a rywalizację na dystansie 1500 m zakończyła na 32. pozycji. Na dystansowych mistrzostwach świata w Heerenveen w 2015 roku wspólnie z Ayaką Kikuchi i Miho Takagi zdobyła złoty medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji druga była także na dystansowych mistrzostwach świata w Kołomnie w 2016 roku. Ponadto podczas dystansowych mistrzostw świata w Gangneung rok później była druga w drużynie i starcie masowym.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]