Nematinae
| Nematinae | |
 Samica Cladius pectinicornis | |
 Larwa Nematus leuchotrochus | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Nematinae |
Nematinae – podrodzina błonkówek z podrzędu rośliniarek i rodziny pilarzowatych, obejmująca około 1250 opisanych gatunków.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pilarzowate te cechują się obecnością oddzielonego szwem od episternitu śródtułowia epicnemium, które zwykle ma formę szeroką i trójkątną, ale u rodzaju Susana uległo redukcji do wąskiego sklerytu. Żyłka medialna w przednich skrzydłach jest rozbieżna względem żyłki Im-cu oraz styka się z żyłką Sc+R bardziej nasadowo niż miejsce styku Sc+R z Rs+M. Żyłka analna 2A+3A w tej parze skrzydeł ma zanikłą nasadę i postać prostego trzonka lub jest nieco zakrzywiona, tworząc wraz z żyłką 1A małą komórkę. Tylne skrzydła cechuje obecność komórek RS, M i analnej[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gąsienicowate larwy tych owadów są fitofagami, odżywiającymi się szerokim spektrum roślin, ale najczęściej wymieniane są wierzby, topole, brzozy i olchy. Większość żeruje na liściach od zewnątrz, ale liczne gatunki indukują powstawanie na liściach, pędach lub pąkach galasów w których przechodzą rozwój. Część to owady minujące blaszki i ogonki liści. Znane są też gatunki żerujące wewnątrz kwiatów wierzb[1].
Takson kosmopolityczny, ale zdecydowanie najliczniejszy w Eurazji i Ameryce Północnej. W strefie arktycznej i subarktycznej stanowi dominującą grupę rośliniarek[1].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Jest to druga co do wielkości podrodzina pilarzowatych. Obejmuje około 1250 opisanych gatunków. Prous i współpracownicy w 2014 na podstawie analiz filogenetycznych zrewidowali jej podział na rodzaje, zaliczając doń[2]:
- Adelomos Ross, 1935
- Anhoplocampa Wei, 1998
- Anoplonyx Marlatt, 1896
- Armenocampus Zinovjev, 2000
- Caulocampus Rohwer, 1912
- Cladius Illiger, 1807
- Craterocercus Rohwer, 1911
- Dinematus Lacourt, 2006
- Dineura Dahlbom, 1835
- †Driocampus J. Zhang & X. Zhang, 1990
- Endophytus Hering, 1934
- †Eohemichroa Zhelochovtsev & Rasnitsyn, 1972
- Euura Newman, 1837
- Fagineura Vikberg & Zinovjev, 2000
- Fallocampus Wong, 1977
- †Florissantinus Zhelochovtsev & Rasnitsyn, 1972
- Hemichroa Stephens, 1835
- Hoplocampa Hartig, 1837
- Katsujia Togashi, 1964
- Kerita Ross, 1937
- Megadineura Malaise, 1931
- Messa Leach, 1817
- Mesoneura Hartig, 1837
- Monocellicampa Wei, 1998
- Moricella Rohwer, 1916
- Nematinus Rohwer, 1911
- Nematus Panzer, 1801
- Neodineura Taeger, 1989
- Nescianeura Lacourt, 2006
- Platycampus Schiödte, 1839
- Pristiphora Latreille, 1810
- Pseudodineura Konow, 1885
- Renonerva Wei & Nie, 1998
- Stauronematus Benson, 1953
- Susana Rohwer & Middleton, 1932
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David R. Smith. A Synopsis of the Sawflies (Hymenoptera: Symphyta) of America South of the United States: Tenthredinidae (Nematinae, Heterarthrinae, Tenthredininae). „Transactions of the American Entomological Society”. 129 (1), s. 1–45, 2003.
- ↑ Marko Prous, Stephan M. Blank, Henri Goulet, Erik Heibo, Andrew Liston, Tobias Malm, Tommi Nyman, Stefan Schmidt, David Smith, Hege Vårdal, Matti Viitasaari, Veli Vikberg, Andreas Taeger. The genera of Nematinae (Hymenoptera, Tenthredinidae). „Journal of Hymenoptera Research”. 40, s. 1-69, 2014. DOI: 10.3897/JHR.40.7442.