Nerw biodrowo-pachwinowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nerw biodrowo-pachwinowy (nervus ilioinguinalis) - odchodzi od pierwszej pętli splotu lędźwiowego, łączącej część dolną nerwu podżebrowego (Th12) z gałęzią brzuszną pierwszego nerwu lędźwiowego (L1). Jest nerwem mieszanym: czuciowym i ruchowym.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

W swym początkowym odcinku po wyjściu z mięśnia lędźwiowego większego przebiega między m. czworobocznym lędźwi a nerką, w dalszym między mięśniami przednimi brzucha. Po przebiciu m. skośnego wewnętrznego podąża w kierunku przyśrodkowym i dołącza do powrózka nasiennego. Nerw biodrowo-pachwinowy przebiega następnie przez pierścień pachwinowy powierzchowny, oddając swe gałęzie końcowe skórne.

Obszar unerwienia[edytuj | edytuj kod]

Ruchowo nerw ten zaopatruje dolne odcinki mięśni: poprzecznego, skośnego zewnętrznego i wewnętrznego brzucha. Czuciowo oprócz otrzewnej ściennej również skórę wzgórka łonowego, przedniego odcinka moszny (lub warg sromowych większych) oraz skórę przyśrodkowej części bruzdy pachwinowej i okolicy podpachwinowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka tom V. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. ISBN 978-83-200-3685-5