Niżnia Magura Rycerowa

Niżnia Magura Rycerowa
Widok z Małołączniaka. Niżnia Magura Rycerowa powyżej Magurskiego Żlebu
Państwo	Słowacja
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	1800 m n.p.m.
Położenie na mapie Tatr Niżnia Magura Rycerowa
49°12′30″N 19°57′14″E

Niżnia Magura Rycerowa (słow. Malá Licierova Magura, 1800 m n.p.m.) – ostatni na zachód i najniższy szczyt grzbietu Magury Rycerowej w słowackich Tatrach. Grzbiet ten oddziela Dolinę Cichą od Doliny Szpaniej będącej jej odgałęzieniem. Słabo wyodrębniony wierzchołek Niżniej Magury rozgałęzia się na dwa żebra opadające do Doliny Cichej, pomiędzy nimi znajduje się nieduży i bezlawinowy Magurski Żleb. Północne stoki północnego żebra opadają do Rycerowego Żlebu.

Nazwa magura jest pochodzenia wołoskiego i w języku wołoskim oznaczało wzgórze, pagórek, kopiec.

W przeszłości Magura Rycerowa była wypasana. Od 1948 r. rejon ten stanowi obszar ochrony ścisłej TANAP-u i jest niedostępny turystycznie. Obecnie Niżnia Magura Rycerowa jest w większości zalesiona, a w najwyższych partiach porośnięta kosówką. Połogie pozostają jeszcze strome stoki Rycerowego Żlebu i część stromych stoków od strony Doliny Szpaniej, stopniowo i one zarastają kosówką. Magura Rycerowa jest dobrze widoczna z czerwonego szlaku turystycznego biegnącego granią główną Tatr od Czerwonych Wierchów na Kasprowy Wierch.

Bibliografia

1. Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
2. Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
3. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.