Wyżnia Magura Rycerowa
 Wyżnia Magura Rycerowa, przed nią Wyżni Rycerowy Zawracik | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1995 m n.p.m. |
| Wybitność |
50 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′24,9″N 19°57′59,0″E/49,206917 19,966389
| |
Wyżnia Magura Rycerowa (niem. Großer Rittkogel, słow. Veľká Licierova magura, węg. Nagy-Lovag-hegy[1], 1995 m[2]) – jeden ze szczytów Liptowskich Kop w słowackich Tatrach. Znajduje się w bocznym ich grzbiecie zwanym Magurą Rycerową, pomiędzy Wielką Kopą Koprową, oddzielony od niej przełęczą Wyżni Rycerowy Zawracik (1945 m), a Pośrednią Magurą Rycerową (1933 m)[3].
Wyżnia Magura Rycerowa jest szczytem zwornikowym, na jej wierzchołku grań rozgałęzia się na dwa grzbiety; jeden biegnie w zachodnim kierunku przez Pośrednią Magurę Rycerową do Niżniej Magury Rycerowej, drugi w północnym do Rycerowej Kopy. Od Rycerowej Kopy szczyt oddzielony jest przełęczą Niżni Rycerowy Zawracik[4].
Nazwa magura jest pochodzenia wołoskiego i w języku wołoskim oznaczało wzgórze, pagórek, kopiec[5].
W przeszłości Magura Rycerowa była wypasana. Od 1949 r. rejon ten stanowi obszar ochrony ścisłej TANAP-u i jest niedostępny turystycznie. Stoki Wyżniej Magury są bezleśne, w większości trawiaste lub porastające kosówką[6]. Jest widoczna z czerwonego szlaku turystycznego biegnącego granią główną Tatr od Czerwonych Wierchów na Kasprowy Wierch.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
- ↑ Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Władysław Cywiński. Szpiglasowy Wierch. Przewodnik szczegółowy, tom 11. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.