Nihoa vanuatu

Nihoa vanuatu
Raven, 1994
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	Barychelidae
Podrodzina	Barychelinae
Rodzaj	Nihoa
Gatunek	Nihoa vanuatu

Nihoa vanuatu – gatunek pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Barychelidae. Występuje endemicznie w Vanuatu.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1994 roku przez Roberta Ravena na podstawie pojedynczej samicy odłowionej między 1929 a 1931 rokiem. Jako lokalizację typową wskazano Nowe Hebrydy. Epitet gatunkowy pochodzi od współczesnej nazwy tych wysp – Vanuatu.

Morfologia

Holotypowa samica ma ciało długości 16 mm oraz karapaks długości 5,94 mm i szerokości 4,75 mm. Karapaks jest w zarysie prawie jajowaty, ubarwiony pomarańczowobrązowo z brązowymi znakami na części głowowej i brązowym siateczkowaniem przy bocznych brzegach, porośnięty brązowymi włoskami i brązowymi szczecinkami. Jamki karapaksu są szerokie i słabo zakrzywione. Szczękoczułki są pomarańczowobrązowe, porośnięte brązowymi szczecinkami. Rastellum ma 10 długich i spiczastych oraz kilka krótkich i grubych szczecinek. Bruzda szczękoczułka ma 6 dużych i 5 małych zębów na krawędzi przedniej oraz 2 małe ząbki i 10–12 ziarenek w części środkowo-nasadowej. Szczęki zaopatrzone są w 6–7 kuspuli. Na wardze dolnej brak kuspuli. Odnóża są pomarańczowobrązowe, nieobrączkowane, pozbawione cierni bazyfemoralnych, ale zaopatrzone w grzebienie. Trzecia para ma po dwa stożkowate kolce cierniowate na rzepkach. Skopule występują tylko w odsiebnych częściach nadstopiów dwóch pierwszych par. Kądziołki przędne pary tylno-środkowej są dobrze wykształcone. Opistosoma (odwłok) jest z wierzchu jasnobrązowa z białym nakrapianiem, od spodu zaś jasnobrązowa z jasnymi znakami. Genitalia samicy mają dwie spermateki, każda złożona z długiego i dość wąskiego płata wewnętrznego oraz cienkiego płata zewnętrznego o silnie rozszerzonym wierzchołku.