Nikifor Biganienko

Nikifor Biganienko
Никифор Ильич Биганенко
	generał major
Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1914 ; Pleskaczowka, obwód czerkaski
Data i miejsce śmierci	27 czerwca 1977 ; Kijów
	Przebieg służby
Lata służby	1935–1970
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Nikifor Iljicz Biganienko (ros. Никифор Ильич Биганенко, ur. 10 czerwca^?/23 czerwca 1914 we wsi Pleskaczowka w obwodzie czerkaskim, zm. 27 czerwca 1977 w Kijowie) – radziecki wojskowy narodowości ukraińskiej, generał major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1935 ukończył fakultet robotniczy (rabfak), uczył się w szkole pedagogicznej w Melitopolu, w 1935 został powołany do Armii Czerwonej, w 1937 ukończył kijowską szkołę artylerii.

Od czerwca 1941 walczył w wojnie z Niemcami, m.in. na 1 Froncie Białoruskim, w kwietniu 1945 w stopniu podpułkownika dowodził pułkiem artylerii w składzie 52 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 3 Armii Uderzeniowej, biorąc udział w operacji berlińskiej i niszcząc wraz z pułkiem wiele sprzętu wroga i biorąc 425 jeńców; był ranny.

Po wojnie kontynuował służbę w armii, w 1960 ukończył kursy, a w 1965 Akademię Wojskową im. Frunzego, w 1970 zakończył służbę wojskową w stopniu generała majora. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 2 i 3 kadencji.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (31 maja 1945)
Order Lenina
Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
Order Suworowa III klasy
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
Order Czerwonej Gwiazdy (trzykrotnie)
Medal „Za zasługi bojowe”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal „Za obronę Stalingradu”
Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
Medal „Za zdobycie Berlina”
Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]