1 Front Białoruski
![]() Sztandar 1 Frontu Białoruskiego z Muzeum Sił Zbrojnych FR w Moskwie | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1944 |
Rozformowanie |
1945 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. armii Konstanty Rokossowski |
Ostatni |
marszałek Gieorgij Żukow |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa Operacja Bagration Operacja wiślańsko-odrzańska Operacja pomorska Operacja berlińska | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość |
1 Front Białoruski – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.
Formowanie i walki[edytuj | edytuj kod]
1 Front Białoruski (I formowanie)[edytuj | edytuj kod]
1 Front Białoruski został utworzony 24 (17?) lutego 1944 z przemianowania Frontu Zachodniego. Dowódca gen. armii Konstanty Rokossowski. Od 5 kwietnia 1944 przemianowany na Front Białoruski (II formowanie).
1 Front Białoruski (II formowanie)[edytuj | edytuj kod]
Utworzony 16 kwietnia 1944 z Frontu Białoruskiego II formowania. 23 czerwca – 31 lipca 1944 uczestniczył w operacji białoruskiej przeciw niemieckiej Grupie Armii „Środek”. W lipcu jego związki dotarły do Bugu, później do Wisły. Do września uchwycił przyczółki na Wiśle pod Warką i Kazimierzem Dolnym, na Narwi pod Serockiem i Różanem. We wrześniu 1944 opanował dzielnicę Warszawy Pragę[1]. Od 12 stycznia do 3 lutego 1945 wziął udział w operacji wiślańsko-odrzańskiej wychodząc na linię; Cedynia, Kostrzyn nad Odrą, Frankfurt n. Odrą. Od 1 marca jego prawoskrzydłowe związki wspólnie z 2 Frontem Białoruskim w ramach operacji pomorskiej walczyły przeciw niemieckiej Grupie Armii „Weichsel” wychodząc na wybrzeże Morza Bałtyckiego (zdobyto Kołobrzeg). 6 kwietnia 1945 wraz z 2 Frontem Białoruskim i 1 Frontem Ukraińskim przeprowadził operację berlińską, zakończoną zdobyciem Berlina, wyjściem 7 maja na Łabę i spotkaniem z wojskami amerykańskimi[1].
Rozformowany 9 maja 1945. Na jego bazie utworzono Grupę Wojsk Okupacyjnych w Niemczech oraz Radziecką Administrację Wojskową w Niemczech.
Żołnierze dowództwa frontu[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy frontu:
- gen armii /marsz. Konstanty Rokossowski (kwiecień – 16 listopada 1944),
- marszałek Gieorgij Żukow (listopad 1944 – maj 1945)
Oficerowie dowództwa frontu:
- komisarz – gen. Konstantin Tielegin (kwiecień – maj 1944 i listopad 1944 – maj 1945)
- komisarz – gen. Nikołaj Bułganin (maj – październik 1944)
- szef sztabu Frontu – gen. płk M.S. Malinin
- szef sztabu Wojsk Inżynieryjnych – gen. mjr Eugeniusz Leoszenia
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Skład | |
---|---|
w czerwcu 1944[1]: | W styczniu 1945[1] |
|
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija Moskwa 1978.
- Mała Encyklopedia Wojskowa MON 1967.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Я. Фойтцик, А.В. Доронин, Т.В. Царевская-Дякина: Советская военная администрация в Германии, 1945-1949. Справочник, РОССПЭН Moskwa 2009, [w:]