Nikołaj Gamaleja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Gamaleja
Николай Гамалея
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1859
Odessa

Data śmierci

29 marca 1949

Zawód, zajęcie

mikrobiolog

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Nikołaj F. Gamaleja (ros. Никола́й Фёдорович Гамале́я, ukr. Мико́ла Фе́дорович Гамалі́я, Mykoła Hamalija; ur. 7 lutego?/19 lutego 1859, zm. 29 marca 1949) – rosyjski mikrobiolog. Prowadził badania nad profilaktyką ospy, dżumy i cholery. Wspólnie z Ilją Miecznikowem założył pierwszy w Imperium Rosyjskim instytut pasteurowski do walki z wścieklizną. Jest odkrywcą zjawiska bakteriolizy.

Gamaleja urodził się w Odessie, będącej wówczas częścią Imperium Rosyjskiego. Z pochodzenia był Ukraińcem. Studiował na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Noworosyjskiego w Odessie, w 1880 został kandydatem nauk przyrodniczych, a w 1883 ukończył Wojskową Akademię Medyczną w Petersburgu[1]. Przez pewien czas pracował w laboratorium Ludwika Pasteura we Francji. Po powrocie do ojczyzny wykorzystał zdobyte umiejętności i doświadczenie tworząc pierwsze rosyjskie stacje bakteriologiczne, m.in. w Odessie. W 1934 otrzymał tytuł Zasłużonego Działacza Nauk RFSRR, w 1939 został członkiem korespondentem Akademii Nauk ZSRR, a w 1940 Honorowym Członkiem Akademii Nauk ZSRR. Od 1945 był członkiem rzeczywistym Akademii Nauk Medycznych ZSRR. W 1943 otrzymał Nagrodę Stalinowską. Był kawalerem dwóch Orderów Lenina (1940 i 1949) i Orderu Czerwonego Sztandaru Pracy (1945).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]