Norweski Instytut Polarny
 Siedziba instytutu w Tromsø | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1928 |
| Siedziba | |
| Dyrektor | |
| Zatrudnienie |
ok. 160 |
| Adres | |
| Hjalmar Johansensgate 14 | |
Położenie na mapie Tromsu  | |
Położenie na mapie Norwegii  | |
 69°38′37,30″N 18°56′56,82″E/69,643694 18,949117
| |
| Strona internetowa | |
Norweski Instytut Polarny – norweska instytucja państwowa zajmująca się badaniami obszarów polarnych i ich ochroną. Działa pod zarządem Ministerstwa Klimatu i Środowiska Norwegii[1]. Jego siedziba znajduje się w Tromsø[2][3]. Obecnym dyrektorem placówki jest Jan-Gunnar Winther[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Instytut założono w 1928. Jednym z głównych inicjatorów jego powstania był norweski geolog i polarnik Adolf Hoel[5]; został on także jego pierwszym dyrektorem. Na stanowisku tym pozostał do 1945[5]. Początkowo siedziba instytutu mieściła się w Oslo[3]. W 1998 przeniesiono ją do położonego na północy Norwegii Tromsø[3].
Działalność
[edytuj | edytuj kod]Instytut przygotowuje i finansuje liczne badania naukowe na obszarach arktycznych[6]. Użytkuje w tym celu jeden statek – RV Lance[6] – a także utrzymuje kilka obiektów badawczych, w tym położone na Spitsbergenie Stację Badawczą Sverdrupa i Obserwatorium Zeppelin, zlokalizowane w Antarktyce stacje badawcze Tor, Troll oraz stację Norvegia na Wyspie Bouveta[6].
Struktura
[edytuj | edytuj kod]Instytut zatrudnia około 160 pracowników[2]. Na jego czele stoi dyrektor, wspomagany przez dyrektora międzynarodowego[2]. Dyrektorowi podlega pięć wydziałów:
- Departament Badań, zajmujący się badaniami nad ekotoksykologią, różnorodnością biologiczną, kriosferą, geologią, geofizyką i klimatem[2],
- Departament Środowiska i Kartografii, zajmujący się prowadzeniem baz danych i archiwów dotyczących obszarów polarnych oraz tworzeniem map i schematów[2],
- Departament Administracyjny, w skład którego wchodzą działy: technologiczny, rachunkowości i zasobów ludzkich,[2]
- Departament Logistyki[2],
- Departament Informacji Publicznej[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ About the Norwegian Polar Institute. Norwegian Polar Institute. [dostęp 2016-05-22]. (ang. • norw. nynorsk).
- ↑ a b c d e f g h Norwegian Polar Institute's organization. Norwegian Polar Institute. [dostęp 2016-05-22]. (ang. • norw. nynorsk).
- ↑ a b c Henrik Berezin: Adventure Guide Scandinavia. Hunter Publishing, Inc., 2012. ISBN 978-1-58843-603-0.
- ↑ Jan Gunnar Winther. Norwegian Polar Institute. [dostęp 2016-05-22]. (ang. • norw. nynorsk).
- ↑ a b Mark Nuttall: Encyclopedia of the Arctic. Routledge, 2012, s. 869. ISBN 978-1-136-78680-8.
- ↑ a b c Research Stations and Vessels. Norwegian Polar Institute. [dostęp 2016-05-22]. (ang. • norw. nynorsk).