Ołena Mokrenczuk
| |
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 sierpnia 1967 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 2015 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
oficer Departamentu Public Relations Sił Zbrojnych Ukrainy |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   _ribbon_bar.svg){kind=small}
| |
Ołena Wiktoriwna Mokrenczuk (Олена Вікторівна Мокренчук; ps. Jaskółka, ur. 19 sierpnia 1967 w Śnieżnem) – ukraińska dziennikarka, pisarka, historyczka, wolontariuszka, nauczycielka, major Sił Zbrojnych Ukrainy. Członkini Narodowego Związku Dziennikarzy i Pisarzy Ukrainy[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwentka wydziału historii Donieckiego Uniwersytetu Narodowego im. Wasyla Stusa. Do 2009 nauczycielka historii i dziennikarka w Donbasie, a w latach 2004–2013 korespondentka kijowskiego czasopisma. W latach 2006–2011 dziekan eksperymentalnego wydziału dziennikarstwa chrześcijańskiego na Uniwersytecie Chrześcijańskim w Kijowie. W latach 2009–2015 dyrektorka agencji informacyjnej AlfaPress. W latach oficer prasowy 2015–2018 72 Wydzielonej Brygady Zmechanizowanej imienia Czarnych Kozaków. W latach 2018-2021 p.o. szef służby prasowej dowództwa operacyjnego "Północ". Od grudnia 2021 oficer Departamentu Public Relations Sił Zbrojnych Ukrainy[2].
Uczestniczka Rewolucji godności. Wolontariuszka, w latach 2014–2016 szefowa organizacji charytatywnej "Pomoc Frontowi", następnie szefowa organizacji wolontariackiej "Poczta Żołnierska"[3].
Autorka licznych publikacji w mediach, a także książek Ukraina – sen, Aliska, lisica frontowa i Atena z "Kuby[4]. Współautorka Narodowej Księgi Pamięci Ofiar Hołodomoru 1932–1933 na Ukrainie (2008) oraz serii almanachów biograficznych o wybitnych osobistościach Ukrainy, np. Pryazovia: Portret współczesności" Redaktorka trzech zbiorów poezji autorów chrześcijańskich[potrzebny przypis].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Medal „Za udział w operacji antyterrorystycznej” (2015)
- Medal Ministra Obrony Ukrainy "Za wzorową służbę" (2020)
- Medal Szefa Sztabu Generalnego "Za osiągnięcia w służbie wojskowej", II stopnia (2020)
- Odznaka Dowódcy Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych Ukrainy "Wojska Lądowe Ukrainy" (2018)
- Medal Dowódcy Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych Ukrainy "Za zasługi" (2019)
- Medal Dowódcy Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych Ukrainy "Za Służbę Specjalną" (2021)
- Medal Dowódcy Połączonych Sił Zbrojnych Ukrainy "Krzyż Kozacki", III stopnia (2020)
- Odznaka Dowódcy Połączonych Sił Zbrojnych Ukrainy "Za służbę i zwycięstwo", III stopień (2023)
- Medal Dowódcy Oddziałów Dowództwa Operacyjnego "Północ" Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych Ukrainy "Za sumienną służbę" (2020)
- "Złota Gwiazda" odznaka dziennikarska (2016)
- "Osoba Roku" odznaka dziennikarska (2008)
- Medal "Za obronę Wołnowachy" (2015)
- Medal "Bojowy Ochotnik Ukrainy" (2016)
- Order Bohdana Chmielnickiego III klasy (2017)
- Medal "Za Ofiarność i Miłość do Ukrainy" (2017)
- Medal "Za niezłomnego ducha" (2021)[5]
i inne.
Stopnie wojskowe[edytuj | edytuj kod]
- major (2023)
- kapitan (2022)
- starszy lejtnant[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Третій Всеукраїнський: хто приїде на форум військових письменників до Львова?, НСПУ, 11.03.2021.
- ↑ Т. Головатюк. «Незламна Україна»: у Верховній Раді відкрилась виставка світлин про стійкість українців під час війни, АрміяInform, 12.01.2023.
- ↑ Олена Мокренчук, Громадське радіо.
- ↑ Слово у війні: знайомимо з письменниками, які воюють. Еспресо, 2023-10-26. [dostęp 2023-12-17].
- ↑ Медаль «За незламність духу», ВТО «Орден».
- ↑ Л. Пуляєва. "На Донбасі мене рятували майданівська безстрашність і паспорт з донецькою пропискою", Високий замок, 02.04.2021.
Źródła[edytuj | edytuj kod]
- Л. Пуляєва. "На Донбасі мене рятували майданівська безстрашність і паспорт з донецькою пропискою", Високий замок, 02.04.2021.
- Я. Тимощук. «Після повноліття донька сказала: “Мамо, йдемо у військкомат”» — волонтерка, Радіо Свобода, 17.08.2016.
- В. Скоростецький. «Книгу „Вітер зі Сходу“ допишу, коли завершиться війна» — пресофіцерка ОК «Північ» Олена Мокренчук, АрміяInform, 27.04.2020.
- О. Гордєєв. Старший офіцер прес-центру оперативного командування «Північ» Олена Мокренчук: «Від початку війни мріяла писати про героїзм українських військових», Цензор.нет, 18.02.2019.
- Героїчна історія донбасівки Олени Мокренчук — прес-офіцера 72-ї бригади, дочка якої стала навідницею САУ, Новинарня, 09.03.2017.
- Р. Рудомський. Прес-офіцер Мокренчук: Про інформацію і правду з АТО, доньку солдата і місію прес-офіцера, Depo.ua, 17.07.2017.
- М. Пучинець. Олена Мокренчук: «Вітер зі сходу» надрукую, як скінчиться війна, Інформаційний портал Чернігівщини.
- Книга Афінка з Куби Олена Мокренчук, Блокпост.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- День Збройних Сил України: Віталій Кирилов та Олена Мокренчук. Ранок (06.12.2018) w serwisie YouTube, Суспільне Чернігів, 16.12.2018.
- Бути українцем. Олена Мокренчук w serwisie YouTube, Івано-Франківське обласне телебачення «Галичина», 25.08.2020.
- Олена Мокренчук про Майдан, його ідеї, лідера, мету та підсумок w serwisie YouTube, Телеканал Ірта, 20.11.2021.
- Ukraina: nabożeństwo za żołnierzy poległych w Awdijiwce, idziemy.pl, 02.02.2017.