Ośrodek narciarski Masikryong

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Masikryong
Ilustracja
Lokalizacja
Państwo

 Korea Północna

Region

Kangwŏn

Wysokość ośrodka

768 m n.p.m.

Trasy zjazdowe
Powierzchnia ośrodka

14 km²

Pozostała infrastruktura
Naśnieżanie

TAK

Oświetlenie

TAK

Mapa ośrodka
Położenie na mapie Korei Północnej
Mapa konturowa Korei Północnej, na dole znajduje się punkt z opisem „Masikryong”
Ziemia39°03′11″N 127°15′00″E/39,053056 127,250000

Ośrodek Narciarski Masikryong (kor. 마식령 스키장) – północnokoreański kompleks narciarski położony na zboczu góry Taehwa, w pobliżu Wŏnsanu i 178 km od stolicy kraju Pjongjangu[1]. Pierwszy i do sezonu 2017/2018 jedyny ośrodek narciarski w tym kraju[2][3].

Oprócz stoków narciarskich w skład kompleksu wchodzi luksusowy, 120-pokojowy hotel z siłownią, sauną, restauracją i basenem[3], heliport oraz lodowisko[4].

Uważa się, że kurort Masikryong jest odpowiedzią komunistycznego reżimu na południowokoreański ośrodek sportów zimowych Pjongczang, który gościł Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018[5].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Ośrodek powstał z polecenia przywódcy Korei Północnej Kim Dzong Una i był jednym ze sztandarowych projektów północnokoreańskich władz[6]. Masikryong został zbudowany w 10 miesięcy przez żołnierzy Koreańskiej Armii Ludowej[4]. Otwarto go w 2013[2][3].

Problem stanowiły sankcję ONZ nałożone na ten kraj. Z powodu wydanego przez rząd Szwajcarii zakazu eksportu luksusowych towarów do Korei Północnej nie doszło do finalizacji wartego ponad 7 mln dolarów zakupu sprzętu szwajcarskiej firmy Bartholet Maschinenbau. Ostatecznie nabyto w Chinach używany, 30-letni wyciąg produkcji austriackiej[2][6]. Na zdjęciach z wizyty Kim Dzong Una w Masikryongu ujawniono szwedzkie armatki śnieżne Areco, kanadyjskie skutery śnieżne Ski-Doo oraz włoskie i niemieckie pługi śnieżne, których sprzedaż do Korei Północnej była jawnym naruszeniem sankcji ONZ[1][4].

W kosztorysie zakładano, że budowa pochłonie 35 mln dolarów. Ostateczny koszt nie został jednak ujawniony[1].

Funkcjonowanie ośrodka[edytuj | edytuj kod]

Narciarstwo w Korei Północnej nie jest popularnym sportem, a większość północnych Koreańczyków jest zbyt uboga, aby pozwolić sobie na jego uprawianie. Klientami ośrodka są partyjna elita oraz zagraniczni turyści[4]. Północnokoreańskie władze podają, że ośrodek gości 70 000 osób rocznie, jednak liczba ta jest podawana w wątpliwość przez odwiedzających go obcokrajowców, którzy zwracają uwagę na puste stoki[7][8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]