Obniżenie Nowosolskie
| |
| Prowincja | |
|---|---|
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Obniżenie Nowosolskie |
| Powierzchnia • ogółem • w Polsce |
|
| Zajmowane jednostki administracyjne |
|
Obniżenie Nowosolskie (318.31) – mezoregion fizycznogeograficzny w zachodniej Polsce, stanowiący zachodnią część Obniżenia Milicko-Głogowskiego. Region graniczy od północy z Wałem Zielonogórskim, Doliną Dolnego Bobru i Wzniesieniami Gubińskimi, od zachodu z Kotliną Zasiecką, od południa ze Wzniesieniami Żarskimi i Wzgórzami Dalkowskimi a od wschodu z Pradoliną Głogowską; na północnym wschodzie region styka się z Kotliną Kargowską. Obniżenie Nowosolskie leży w całości na obszarze woj. lubuskiego.
Mezoregion stanowi typową pradolinę o piaszczystym dnie, którą porastają lasy z licznymi podmokłymi zagłębieniami. Dolina Bobru przecina środkową część regionu a rzeka Lubsza – zachodnią. Forma pradolinna wykazuje spadek ku wschodowi, gdzie ku Odrze płyną rzeki Czarna Struga i Śląska Ochla. Powierzchnie leśne dominują w centralnej części obniżenia.
Mimo że nazwa regionu wywodzi się od Nowej Soli, miasto to leży na obszarze Pradoliny Głogowskiej. Głównymi ośrodkami miejskimi Obniżenia Nowosolskiego są natomiast Lubsko (na pograniczu) i Nowogród Bobrzański, ponadto leży tu wieś Brzeźnica.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 2002, ISBN 83-01-13897-1, OCLC 830377558.
- Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska (red.), Iwona Swenson (red.), Zofia Aleksandrowicz, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12677-9, OCLC 830195866.