Obraz Matki Bożej Boreckiej
| Miejsca kultu | |
|---|---|
| Sanktuarium | |
| Początek kultu |
druga połowa XVI wieku |
| Czas powstania wizerunku |
1550-1575 |
| Data wspomnienia |
8 września |
| Autor |
nieznany |
| Technika wykonania |
tempera na cyprysowej desce |
| Rozmiar |
115x125 cm |
| Koronowany |
2 lipca 1931 przez kardynała Augusta Hlonda |
Obraz Matki Bożej Boreckiej — obraz Matki Bożej Pocieszenia znajdujący się w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Borku Wielkopolskim.
Historia obrazu[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy obraz powstał między 1390 a 1392 i został namalowany przez nieznanego artystę, według opisu Matki Bożej, jaki podał Epifaniusz. Według współczesnych historyków sztuki obecny obraz pochodzi z lat 1550–1575. Znajduje się on w sanktuarium w Zdzieżu, które to miasto spłonęło w pożarze w 1423. Obraz się uratował, a miasto Zdzież zostało połączone z Borkiem. W czasie najazdu szwedzkiego obraz został przewieziony do klasztoru sióstr cysterek w Trzebnicy. Wota zostały przeznaczone na obronę przed najeźdźcą. W 1702 obraz ponownie został schowany przez Szwedami na Śląsku, powrócił w 1711 do Borka.
Od połowy XIX wieku obraz był kilkakrotnie odnawiany. Zachowane ślady dotyczą konserwacji z 1909, 1924 i 1947.
W czasie okupacji niemieckiej w II wojnie światowej obraz był przechowywany w prywatnym mieszkaniu w Gostyniu, skąd powrócił po zakończeniu wojny.
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
Obraz namalowany jest temperą na cyprysowej desce o wymiarach 115 x 125 cm. Przedstawia on Matkę Bożą w półpostaci w ciemnogranatowym płaszczu z ornamentową złoconą bordiurą, narzuconym na głowę i spiętym klamrą na piersiach. Madonna trzyma na lewym ręku Dziecię, a prawą wskazuje na nie. Jezus ubrany jest w czerwoną sukienkę, prawą ręką błogosławi, a lewą opiera na zamkniętej księdze opartej na kolanie. Jego wzrok skierowany jest na Matkę. Wokół głów obu postaci unosi się nimb, a ponad nim jest szarfa podtrzymywana przez aniołów z napisem: „Ave Regina Caelorum Ave Domina Angelorum” (Witaj Królowo Nieba, Witaj Pani Aniołów). Obraz posiada dwie zasłony: pierwsza przedstawia scenę zaślubin Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa, druga wykonana z posrebrzanej blachy tworzy sukienkę obrazu.
Koronacja obrazu[edytuj | edytuj kod]
Uroczystość koronacji obrazu odbyła się 2 lipca 1931 i dokonana została przez prymasa Polski kard. Augusta Hlonda. Korony papieskie zostały wykonane z darów złożonych przez firmę W. Szulca z Poznania z ofiarowanych złotych obrączek i szlachetnych kamieni przez mieszkańców Borek.
Kult obrazu[edytuj | edytuj kod]
Sanktuarium w Zdzieżu należy do najstarszych nie tylko w Wielkopolsce, ale również w Polsce, sanktuariów maryjnych[1]. Początek kultu sięga końca XIV wieku, kiedy powstała parafia w Zdzieżu i był już obraz Matki Bożej oraz rzeźba piety. W 1619 ksiądz biskup Andrzej Opaliński powołał komisję, której zadaniem było zbadanie cudownych wydarzeń za sprawą Matki Bożej Zdzieżewskiej. Komisja w składzie: Kasper Stanisław Happ, archidiakon śremski i sufragan poznański, Stanisław Kochański, dziekan krobski i proboszcz z Pępowa, Stanisław Śremski, dziekan nowomiejski i proboszcz wilkowyjski, Stanisław Staszewski, sekretarz konsystorski po przesłuchaniu wiarygodnych świadków oficjalnie uznała obraz za słynący cudami. W 1647 sekretarz królewski Maciej Kazimierz Treter wydał w Krakowie spisane cuda i łaski za przyczyną Pani Zdzieżu. W 1682 wydał drugą książkę po łacinie, która została w następnym roku wydania w języku polskim pod tytułem: „Cudotworne dzieła Przenayswiętszey Bogarodzice Panny przy obrazie Iey zdzieszewskim przed Borkiem w dioecesiey poznanskiey prawie niezliczonymi cudami i łaskami jaśniejące”[2].
Z parafii w Suchym Lesie od 1653 wyrusza pielgrzymka do cudownego obrazu w Zdzieżu[3]. Wizytacja parafii w 1777 zanotowała ponad 800 wotów, w tym również składane przez miasta. Wota jak również relacje z niezwykłych i cudownych wydarzeń składane są aktualnie i na bieżąco.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PEREGRINUS | artykuły| sanktuaria w Polsce| Borek Wielkopolski [online], www.bp.ecclesia.org.pl [dostęp 2022-03-05].
- ↑ Cuda za przyczyną Matki Bożej Boreckiej [online], Bezale.pl, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2022-03-07] (pol.).
- ↑ 362 Piesza Pielgrzymka do Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Borku Wielkopolskim z parafii farnej w Śremie. 01-02.07.2015 r. : Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa [online], www.parafiasuchylas.pl [dostęp 2022-03-07].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ks. Ryszard Ukleja SDB: Sanktuaria i miejsca kultu Matki Bożej Pocieszenia. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", 2007, s. 14-15, seria: Miejsca święte w Polsce łaskami i cudami słynące. ISBN 978-83-7232-720-8.
- Zespół kościoła parafialnego pw. Najświętszej Maryi Panny Pocieszenia - Zabytek.pl [online], zabytek.pl [dostęp 2022-03-05] (pol.).