Przejdź do zawartości

Oflag

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brytyjski oflag, kwiecień 1945
Jeńcy w oflagu

Oflag (skrót od niem. Offizierslager für kriegsgefangene Offiziere) – niemiecki obóz jeniecki, w którym trzymani byli oficerowie wzięci do niewoli w czasie II wojny światowej.

W czasie II wojny światowej Niemcy utworzyli około 130 oflagów (ich liczba ulegała zmianie w różnym okresie).

Pierwsze oficerskie obozy jenieckie założone zostały w 1939 r. w trakcie i tuż po zakończeniu działań wojennych na terytorium Polski.

Lista obozów założonych w 1939 r.

[edytuj | edytuj kod]

W kolejnych latach założone zostały oflagi:

Polscy oficerowie w niemieckich obozach jenieckich

[edytuj | edytuj kod]

W wyniku kampanii wrześniowej w niewoli niemieckiej znalazło się ok. 19 tys. oficerów i 33 generałów. W 1941 r. Niemcy przejęli od Rumunii internowanych tam 11 generałów, a po powstaniu warszawskim do niewoli trafiło jeszcze sześciu generałów.

Po 1940 r. niemieckie władze rozpoczęły akcję komasacji małych obozów jenieckich dla Polaków. Wiązało się to m.in. z koniecznością przyjęcia jeńców z Francji, Belgii, Holandii, Danii i Norwegii.

Rok 1939 1940 1941 1942 1943 1944 1945
Liczba obozów 23 23 12 10 7 4 4

W efekcie przeprowadzonej akcji oficerowie polscy zostali w 1944 r. zgrupowani w oflagach:

Na przełomie lat 1942/1943 w kręgu RSHA była rozważana koncepcja likwidacji funkcjonujących oflagów i przekazanie przebywających w nich w tym czasie około 18 tys. polskich oficerów do obozów koncentracyjnych. Z niewiadomych przyczyn zamysł ten porzucono[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Józef Litwin, Sprawa oficerów polskich – jeńców w obozach niemieckich („oflagach”) na przełomie roku 1942 i 1943; [w:] „Przegląd Zachodni”, 1957, nr 5, s. 84–93 (pierwsza pełna publikacja in extenso dokumentów niemieckich w tej sprawie).