Omomiłek czerwonawy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Omomiłek czerwonawy
Cantharis pellucida
Fabricius, 1792
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

sprężykokształtne

Nadrodzina

sprężyki

Rodzina

omomiłkowate

Podrodzina

Cantharinae

Plemię

Cantharini

Rodzaj

Cantharis

Podrodzaj

Cantharis s.str.

Gatunek

omomiłek czerwonawy

Synonimy
  • Cantharis cantiata Stephens, 1830
  • Cantharis mirabilis Dalla Torre, 1880
  • Cantharis rauterbergi Reitter, 1893
  • Cantharis baudii Fiori, 1914
  • Cantharis meridionalis Fiori, 1914
  • Cantharis obscuripes Everts, 1921
  • Cantharis croissandeaui Pic, 1927
  • Cantharis dietzi Roelofs, 1946

Omomiłek czerwonawy[1] (Cantharis pellucida) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1792 roku przez Johana Christiana Fabriciusa[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 10 do 13,5 mm, w zarysie smuklejszym niż u omomiłka wiejskiego i szarego. Głowę ma przed oczami pomarańczową, a za oczami czarną; bardzo rzadko trafiają się osobniki z czerwonożółtymi skroniami. Przedplecze jest szersze niż dłuższe, o wypukłej krawędzi przedniej, zaokrąglonych kątach przednich, bardzo słabo zaokrąglonych brzegach bocznych i niewystających kątach tylnych[3]. Ubarwienie ma zwykle pomarańczowoczerwone, rzadko występuje na nim czarna plamka[1]. Pokrywy są czarne, u świeżych okazów czasem ze słabym niebieskim odcieniem, w barkach szersze od przedplecza, porośnięte jednorodnym owłosieniem[3]. Uda są pomarańczowoczerwone, bardzo rzadko bywają przyciemnione. Golenie i stopy przedniej pary są pomarańczowe, rzadko przyciemnione. Golenie i stopy pary środkowej bywają pomarańczowe lub ciemne. Golenie i stopy pary tylnej są zwykle ciemne, a rzadko pomarańczowe[3].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Kopulująca parka

Owad eurytopowy, najczęstszy na pobrzeżach lasów, polanach, w śródpolnych zagajnikach i parkach[4][5], rozmieszczony od nizin po regiel dolny[5]. Osobniki dorosłe obserwuje się od kwietnia do sierpnia, ze szczytem pojawu w maju i czerwcu[4]. Żerują na pyłku, nektarze oraz żywych i martwych owadach[1].

Gatunek zachodniopalearktyczny. W Europie znany jest z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Niemiec, Austrii, Włoch, Danii, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Bułgarii oraz europejskiej części Rosji[2]. Dalej na wschód występuje w obwodzie tomskim i obwodzie tiumeńskim na zachodzie Syberii[6]. Północna granica zasięgu osiąga 64° szerokości geograficznej[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Cantharis pellucida – Omomiłek czerwonawy. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2023-07-29].
  2. a b Cantharis pellucida. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-07-29].
  3. a b c Arved Lompe: Gattung Cantharis L.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-07-29].
  4. a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985. 
  5. a b Antoni Kuśka, Omomiłki (Coleoptera, Cantharidae): Cantharinae i Silinae Polski, „Monografie Fauny Polski”, 21, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, 1995.
  6. Sergey V. Kazantsev. An annotated checklist of Cantharoidea (Coleoptera) of Russia and adjacent territories. „Russian Entomological Journal”. 20 (4), s. 387–410, 2011. DOI: 10.15298/rusentj.20.4.05.