Onufry Dziekoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Onufry Dziekoński
Herb
Korab
Rodzina

Dziekońscy herbu Korab

Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1740
Wojtkiewicze

Data śmierci

ok. 1800

Ojciec

Jan Dziekoński

Matka

Wiktoria Dukszta

Żona

Bucharówna

Dzieci

Józef Dziekoński
Antoni Dziekoński

Onufry Wołyniec z Dziekony Dziekoński herbu Korab (ur. 17 stycznia 1740 w Wojtkiewiczach, zm. ok. 1800) – sędzia i stolnik wołkowyski, marszałek Koła Duchownego, deputat powiatu wołkowyskiego kadencji wileńskiej Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1770/1771 roku, podskarbi i deputat powiatu wołkowyskiego Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego kadencji wileńskiej 1782/1783 roku[1].

Syn właściciela majątku Czaplice Jana i Wiktorii z Duksztów[2]. Był również kawalerem Orderu Świętego Stanisława[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1772–1782 sprawował urząd sędziego grodzkiego wołkowyskiego, zaś w latach 1775–1790 stolnika wołkowyskiego. W latach 1770–1771 i 1782–1783 był deputatem na Trybunał Główny Wielkiego Księstwa Litewskiego. Był wyznaczony przez sejmy w 1768 i 1775 roku komisarzem do rozsądzenia spraw granicznych w województwach Wielkiego Księstwa Litewskiego, a na Sejmie Wielkim w 1789 na komisarza ds. opłaty publicznej na wojsko[4][5][6].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Był bratem Antoniego, podskarbiego litewskiego oraz Józefa, skarbnika wołkowyskiego. Z małżeństwa z nieznaną z imienia Bucharówną miał dwóch synów Józefa i Antoniego[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Deputaci Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego (1697-1794). Spis, pod redakcją Andrzeja Rachuby, opracowali Andrzej Rachuba i Przemysław P. Romaniuk, przy współpracy Andreja Macuka i Jegenija Aniszczenki, Warszawa 2004, s. 306, 356.
  2. A. Boniecki, Herbarz polski. T. 5: Dowiattowie - Gąsiorkowicz, Warszawa 1902, s. 176.
  3. Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-Западной Руси, Wilno 1902, s. 104.[1], [Dostęp: 2018-12-19]
  4. Volumina Legum, tom VII, s. 396, [2], [Dostęp: 2018-12-19]
  5. Volumina Legum, tom VIII, s. 441, 466, 482, 511.[3], [Dostęp: 2018-12-19]
  6. Volumina Legum, tom IX, s. 91.[4], [Data dostępu: 2018-12-19]
  7. K. Niesiecki, Herbarz Polski, t. 10, Lipsk 1845, s. 122.